Test…

‘Der Rudi ist tod.’ Maar gelukkig geeft ‘der andere Rudi’ nog regelmatig een teken van leven. Nu weet ik wel dat Ruud Schmitz tijdens zijn werkzame leven als journalist bij de Alkmaarsche Courant zijn spaarzame centen bij elkaar heeft gescharreld, dat neemt niet weg dat ik hem voor vandaag toch maar weer eens ga citeren. Weliswaar in de rubriek 60 seconden, dan nog is het immer een vreugde om zijn belevenissen dan wel beslommeringen dan wel dagelijkse bezigheden tot mij te nemen. Ooit mocht ik zijn duim bij een glas bier vastleggen, maar zijn pogen om enige mate van zelfreflectie te combineren met het niet geheel serieus nemen van zijn woorden, zijn kritische blik omtrent allerlei testen die duiden op een vorm van willekeur, juist dat heeft hij ook vandaag weer treffend weten te verwoorden. En wanneer het dit keer de Haringtest van het AD betreft, kan zijn bijdrage voor vandaag niet meer stuk: HARING.
‘Ik weet niet hoe ze erbij komen, maar mij is niets gevraagd. Denkt u dat ook wel eens als er weer een uitkomst van een enquete bekend wordt” En dan heb je ook nog van die omstreden enquetes, waar een luchtje aan zit. Zoals de haringtest van het Algemeen Dagblad. Daarbij werd niemand, dus ook mij niet, iets gevraagd. Maar daar kwam vorige week verandering in. Ik kocht een harinkje bij mijn favoriete vistent in de Alkmaarse Huiswaard. Bij het naar buiten gaan kreeg ik een haring en een computertje aangeboden van een dame. Of ik de haring zonder uitjes eens kritisch onder de loep wilde nemen en mijn bevindingen op het apparaatje in cijfers wilde intoetsen. Nou, dat liet ik me geen twee keer zeggen. Deze liefhebber werd plots kenner.
Wat is het geval: de Vereniging van Nederlandse Visspecialisten houdt na het echec van de AD-haringtest haar eigen wedstrijd, waarbij is mee te dingen naar de titel: ‘Lekkerste haring van de provincie.’ mijn haringboer had in de voorronde al de meeste punten verzameld van de vier finalisten en nu moest er herkeurd worden. Met een voldaan gevoel verliet ik de winkel. Als de uitslag bekend wordt, kan ik met trots zeggen: ik weet hoe ze erbij komen, mij is ook iets gevraagd.’
Heerlijk zo’n verhaal in de zin van het ‘beste’, het ‘schoonste’, het ”goedkoopste’, het ‘zuiverste’, het ‘minst vervuilende’ en al die andere te onderscheiden uitdrukkingen. Gewoon meedoen aan een test om vervolgens dankzij de uitslagen nog dieper in de beurs te kunnen tasten. Want dat er enige belangen aan verbonden zijn, dat is niet altijd even duidelijk. Of dit nu bio producten betreft, dan dat accu’s van bussen betreft met een actieradius van zeventig strekkende kilometers…