Tollenaars.

De mogelijkheid bestaat dat ik niet altijd helder overkom. Of dat mijn woorden een zodanige betekenis gaan krijgen dat ik achteraf gezien beter deze woorden niet had kunnen gebruiken. Maar wanneer Vriend Bruno op zijn manier op mijn woorden reageert, word ik bepaald niet voor een dilemma geplaatst. Dat ik gewag maak van een Lange neus of dat er getwijfeld wordt aan de capaciteiten van een bepaalde fractievoorzitter, dat de Voorzitter van de Tweede kamer nogal zalvend optreedt, daar kan menigeen geen buil aan vallen.

Hooguit wat blauwe plekken en ook die verdwijnen op termijn. Want men werkt daar en denkt daar in termijnen. Een eerste dan wel tweede termijn en wanneer de situatie daarom vraagt mogelijk zelfs nog een derde. Neem nu het afgesproken prijsplafond en men de ontdekking doet dat energieleveranciers daar profijt van hebben. Niet enigszins profijt maar meen dan profijt. Je koopt het een en ander in, slaat dat even op opdat de voorraden voorhanden zijn. Eén kwestie van denken en dan het liefst op de korte termijn. Want de lange termijn biedt te weinig zekerheid.

Of dat gemeenten de ontdekking doen dat de OZB vanuit een heel ander standpunt is berekend dan dat de huidige tijd van zich laat horen. Iets met de titel inflatie en wat dat dan weer betekent, is gewoon een kwestie van kijken in je portemonnee. Of dat het Nederland behaagt om een volgend lid van de Europese Unie met munten te gaan helpen. De reden dat wij de eurocent en tweecent gemakshalve hebben laten verdwijnen en daarvoor eens stuivertje zijn gaan wisselen, brengt uiteindelijk weer geld in het laatje van de DNB. laat staan dat 1 euro waar de Dekamarkt vanwege de 100ste vestiging met euro’s gaat smijten, ook dat is een soort van bonus waar niet alleen de overheid een claim op heeft.
Tollenaars waren in het verleden de personen die met een soort van Hocus Pocus de gemoederen in beweging wisten te brengen.

Nu heb je een kabinet dat daar niet voor onder doet!