Uit (het) leven!

Vooruit of achteruit, het ‘macht kein flaus aus’. Linksom, rechtsom, op en neer dan wel heen en weer, drie keer in de rondte en dan draaien maar weer. Het zijn zo van die opdrachten waarbij ik denk: ‘hoe bedenkt hij het, en wanneer heeft hij het bedacht?! Op de valreep misschien, of toen hij onderweg struikelde over een drempel, of met een glaasje op terwijl hij op zijn elektrieke fiets de Bergerweg achter zich liet, dan wel dat de Kogendijk hem de gelegenheid bood om nog even over de avond na te gaan denken. De Omringdijk vol verrassingen bleek te zijn en er her en der doorbraken zijn geweest van diezelfde dijk die Jan kort daarop aan het onderzoeken is geweest. Toen Dick de ontdekking deed dat de ‘Drukkerij’ en daaraan gekoppeld de ‘Letterbak’het voormalige hoofdkantoor van de Alkmaarsche Courant bleek te zijn en zich op die oude dijk hebben gevestigd.

Waar we dan weer medio september een expositie houden omtrent dat thema. Dat we ons bezig hebben gehouden met doodles en dat de geneugten des levens in alle eenvoud in een fruitig drankje alsnog de dorstige kelen wist te smeren. Dat er snode plannen zijn om het Fotomagazine op een andere manier te gaan verlevendigen, dat er een bar-b-que gepland staat en dat de ‘beste foto. dan wel de mooiste dan wel de meest intrigerende foto’ zich uitstekend lenen om daar een podcast van te maken, met dank aan Kees en Ton die er alles aan doen om dit zo spraakmakend mogelijk voor elkaar te krijgen.

Of dat de Epsons bij sommigen niet aan te slepen zijn, dat het gewoon een kwestie is van invoeren en afdrukken en dat de vraag waar toch die Wielen zijn gebleven, simpelweg door een rondje om ergens in Noord- Holland te vinden zijn. Waar de dijk brak en men simpelweg een nieuwe dijk met een kronkel aan het landschap heeft weten toe te voegen. Niet veel meer heeft hoeven doen dan met schep en kruiwagen het geweld van het water heeft weten te bedwingen.

En dan een donderdagavond, waarbij het gevoel van gemeenschap en een sprankelend samenzijn niet alleen de gemoederen wist verhitten, hoewel van een verhitten geen sprake was, want politiek wordt op zo’n avond niet bedreven, maar op de valreep werd besloten om alsnog het glas maar weer te gaan heffen, de poen werd ingezameld en ook de serveerster met een grote smile de fooi tot haar nam.

En zij leefden zich die avond fris en fruitig UIT.