van een KASTJE…

Geen fopspeen maar een topteen! Niet dat het iets uitmaakt, het behoeft zeker geen uitleg maar dat het ergens op zou kunnen slaan, dat is enigszins te betwijfelen. Wanneer zich ergens een gaatje voordoet, schroom ik niet om van die gelegenheid gebruik te maken. Dat heeft ongetwijfeld te maken met een andere kijk op het geheel dan wel een andersoortig bewustzijn. En wanneer het geheel meer is dan de som der delen, ontkom ik er niet aan om niet alleen mijn blik te verwijden, maar ook nog eens na te gaan welke kansen ik gemist heb dan wel welke kansen ik geslaagd vind. Of dat te maken heeft met enige hebzucht, dan wel een mogelijkheid zien om mij iets unieks toe te eigenen, ook die vraag laat ik in het midden. Tenslotte is het leven momenteel niet zo uitdagend als ik mij een jaar of wat geleden heb voorgesteld. Alhoewel er schijnbaar meer mogelijk wordt, is het de vraag of zaken die mij interesseren zich wel lenen voor bijvoorbeeld het weer kunnen lenen van boeken. De bibliotheek blijkt nog steeds een gesloten bolwerk te zijn en waar menig sportieveling zich opmaakt om zijn krachten te gaan verdubbelen is een sportschool niet aan mij besteed. Wanneer men het heeft over versoepelingen, kan ik nog steeds niet handenklappend staan juichen, hooguit vanaf de zijkant met een zekere jaloezie gaan kijken hoe de burger in Nederland zich opmaakt om weer eens ouderwets uit zijn of haar bol te gaan. Of het moet KUUB zijn dat voornemens is om halverwege de maand juni luidkeels van zich te laten horen en zien. Waar ook ik een klein deel voor mijn rekening heb genomen, te weten een aantal gedichten dat mogelijk door anderen gelezen dan wel gehoord gaat worden. Want niets doen is iets, en iets doen waarschijnlijk een beetje.

En waar die eerder genoemde topteen op slaat, ook dat is voor mij een volkomen raadsel. ’t Zal wel te maken hebben met die fopspeen die drie dagen achtereen zichtbaar is geworden…