Ver (der) huizen…

Na drie maanden gaan ze ons weer verlaten. Da’s Loogies. Maar wat ook loogies is zijn de klussen tussen door Klus en door, de naam van het andere bedrijf dat Vincent heeft opgezet. Vandaag gaan ze weg naar Castricum, viert Joke haar vijfenzestigste verjaardag en komen wij vanavond thuis in een huis dat wat leeg aanvoelt. Is die dreunende bas verdwenen, horen wij niet hoe Liva haar stembanden uitprobeert, slapen haar ouders weer eens in een gezamenlijke bed en zijn de ingebrachte spullen verdwenen. De schuur kent weer ruimte, de kastruimte maakt zich op voor de spullen die tijdelijk op zolder te vinden waren, en de decorstukken gaan van plaats veranderen. Het toilet kent een andere afbeelding, de kikker die zich niet van de trap liet duwen is spoorloos verdwenen en het huis nog net aan kant. De box verdween, de kinderstoel liet geen sporen na en van de rust die door het slaappatroon van Liva een belangrijke rol is gaan spelen, ook dat is verdwenen. Wat rest zijn herinneringen aan een bijzondere tijd, op een bijzondere leeftijd en het feit dat de ontwikkelingen die Liva de afgelopen maanden heeft laten zien, van brabbelen naar luidbundig aanwezig zijn, ook een andere plaats zullen gaan krijgen. Dat het drummen van haar vader haar handen en benen in beweging bracht, de lach wanneer zij weer eens naar haar opa (waar ik nog steeds aan moet wennen) keek, het moment waarop zij begon te huilen en ik haar zo snel mogelijk aan haar moeder dan wel oma gaf, het gewiebel en gewobbel dat ook onderdeel was van de rituelen die zich voordeden, de hapjes die zij soms om zich heen spuwde, de broccholi en de pompoenhapjes door oma liefdevol in elkaar geflanst, de worteltjes gepureerd en alles wat een poepende baby, een plassende baby produceert, dat alles verdwijnt uit beeld. Ja, ik zal het gaan missen, ja de inbreuk laat zich waarschijnlijk sneller lijmen maar gaat toch gepaard met gemis. Geen ‘empty nest syndroom’, hoewel het daar wel alle schijn van heeft. Dank voor het zijn met z’n allen, dank voor het feit dat zij voor de nodige reuring hebben gezorgd, morgen zal het anders zijn en vandaag: de spullen gepakt, de verhuizing zo goed als klaar en op naar Castricum…