Verdraaid…

Ik zal de laatste zijn met te beweren dat de mensheid zit te wachten op wat ik zoal te berde breng. Waardoor wederom de openingszin zowaar hier te lezen valt en het verder afwachten is wat ik nog meer kan gaan beweren. Want heeft het zin om uit mijn verleden te gaan citeren, dat wanneer je voor een dubbeltje geboren ben het tegenwoordig onmogelijk is om ooit nog een kwartje te gaan worden, dat het mij lukt om een biljet van 10 euro spoorloos te laten verdwijnen en dat het mij tot nu toe niet gelukt is om dit biljet wederom het licht te doen zien?

Zomaar dankzij Gerrit, die ooit stal als de raven er opnieuw in is geslaagd om mij van een biljet dat doet denken aan die muis uit Disneyland, te ontlasten. Of wat te denken van het feit dat ons een klapper van jewelste staat te wachten. Een megaklap nota bene! En dan niet alleen vanuit een economisch oogpunt, maar ook nog eens vanuit dat sociale deel dat ons te wachten staat. Versobering, plannen voor de toekomst op een laag pitje gezet, het gas dat niet alleen toereikend zal zijn, maar ook nog eens de voormalige verdiensten die ouderen hebben gemaakt, naar de schroothoop zien verdwijnen.

Waar TaTa geenszins bruikbaar staal van zal weten te maken, het blikvoer dat aan banden wordt gelegd en het houtje dat wacht om opgegeten te worden. De werkeloosheid die toeneemt, de faillissementen die over elkaar heen struikelen, de dominorace die zich voordoet en wat ooit in een hal in Leeuwarden simpelweg door een vogeltje in werking werd gesteld, is weliswaar die mus gedood maar kent door het opgezet karakter nog steeds een toekomst. Gelijk ook de vooronderstelling dat ‘wie de jeugd heeft, ook een toekomst zou hebben’ steeds meer aan twijfel onderhevig is. Waar techreuzen van gekkigheid niet weten wat met die poen te doen, waar miljarden over niet zichtbare toonbanken worden geschoven en het eenvoudigweg veel weg heeft van een spel dat doet denken aan pokeren, zijn het de casino’s die zich verbeten opmaken om eenarmige bandieten het leven zo ongemakkelijk mogelijk te maken door die armen te verwijderen…

Simpelman wordt Somberman en het bekende lood… verdwijnt om dat roestige ijzer!
En om dan te besluiten met: ‘Gezond, zonder je je het leplazerus te trappen!’ Met dank aan Theo van den Boogaard!