Verplaagkundigen

Het zijn juist parallelle zaken die aan de aandacht van de ander ontsnappen. Om dit vervolgens af te doen et die bekende samenloop of, nog eenvoudiger, het heeft zo moeten zijn. Waar mensen zijn doen zich verschijnselen voor en hebben wij de overtuiging dat dit geheel een driedimensionaal beeld betreft. Gaan we werken met virtuele brillen om de illusie om te bouwen naar een waarheidsgetrouwe bevinding, alvorens die kunstmatige wereld weer te verlaten om met beide benen op aarde terecht te komen. Staan we niet vaak stil bij de factor tijd die in dit geheel een onbeduidende rol is gaan spelen, laat staan dat we ons druk maken omtrent de vraag waar dit alles toe leidt, dan wel waar dit dan weer voor nodig is. Aan de ene kant geeft het vulling aan het bestaan, aan de andere kant kan een grote hoeveelheid impulsen er zorg voor dragen dat de verwachte rek er een beetje uit raakt. Filosofen hebben zich het hoofd daarover gebogen en mensen die van een psychiatrisch stigma zijn voorzien, worden onder de neuroleptica gehouden. Haldol, een angstonderdrukker, serenase dat daaraan voorafging en dat via druppels in een medicijnbekertje werd opgeslokt. Waar minder kans was op het smokkelen met deze medicijnen als dat pillen de gelegenheid gaven om zich onder de tong voor even schuil te houden. En waar de betrokkenen veel creativiteit aan de weg legden, waren het de verplaagkundigen die zich over deze materie bogen en er alles aandeden om een mogelijk wantrouwen op voorhand weg te nemen. Ja, verplaagkundigen! Want zo werden zij niet zelden door die andere groep gezien. Want het was natuurlijk met de meest goede bedoelingen dat het medicijn, voorgeschreven door een arts dan wel psychiater, de stemming niet alleen wist te beinvloeden maar dat ook op termijn er sprake zou zijn van een verbetering van het beeld. Waar men echter niet altijd bij stilstond waren de bijwerkingen die deze medicijnen teweeg brachten. Trillende handen, uitval van het een en ander en niet te vergeten Parkinsongerelateerde verschijnselen. Waar dan weer andere pillen voor in stelling werden gebracht. Middelen en kwalen, gekoppeld aan elkaar en daardoor als parallellen naar voren komend. Doelen en het heiligen der middelen, proefpersonen die bereid waren om de effecten van een nieuw middel door middel van lijsten aan de kritische arts te gaan geven, opdat er mogelijk sprake zou zijn van een kortdurend verblijf in de inrichting naar aanleiding van een In Bewaring Stelling. Met de mogelijkheid van een verlenging van drie weken en waarbij een verblijf in de isoleer absoluut niet uitgesloten was. Dat denk ik nu, zo’n vijftig jaar na dato. En voor wat betreft die parallelle zaken” Dat doet me denken aan een titel uit de serie van Rechter Tie. Van de hand van Robert van Gulik. Die naast het sinoloog zijn, ambassadeur was in Japan, een meesterhand van tekenen had en er ook die hand niet voor omdraaide om daar een vertelling uit de tijd van Confucius in te verwerken…