VIER (fier) de dag!

Wanneer er niets te beleven valt, heb ik weinig te melden, maar… daar vergis ik mij deerlijk in. Want Liva is in staat om alle aandacht op zich te richten, heeft zowaar opa tegen mij gezegd en wat later een vergissing bleek dit weer ingeruild voor papa. Het huis kent weer leven de verpakking is de bus en de inhoud heeft zich meester gemaakt van de ruimtes die lange tijd in ledigheid hebben doorgebracht. Het geeft letterlijk stof tot nadenken en wanneer het stof is neergeslagen is er sprake van een spic en span situatie, waardoor optimaal en maximaal weer tot elkaar veroordeeld zijn, hetgeen mij het grootste genoegen schenkt.

Met de rust is het gedaan, slapen gaat met snurken gepaard, en waar het paard Liva nog steeds tot hinniken brengt, is het de poes die zich in haar dierenboek bevindt die haar miauw laat zeggen, voor de lama wederom al spugend van zich laat horen. Maar hebben de huidige bewoners nog wel last van de reis die zij in twee dagen achter zich hebben gelaten.

Tof zo’n huis vol leven na de stilte van voorheen, de negen weken zijn absoluut niet omgevlogen en waar ik meestal op het einde van de dag maar weer besloot om te gaan slapen, de boeken uit en de doden die met getallen worden aangegeven, Nederland zich opmaakt voor 4 en 5 mei, vrijheid nu ten dage veel beperkingen kent en wat je dwingt om je voor te stellen hoe dit 80 dan wel 75 jaar geleden van schuilhouden naar bevrijding moet zijn geweest, vlaggen halfstok aan de huizen komen te hangen en de vlag fier op vijf mei wappert, zelfs de wind het vandaag laat afweten en een zekere berusting zich van het land meester heeft gemaakt, grenzen zo langzamerhand toch wat meer aan het vervagen zijn en ik niet veel meer hoef te doen dan melding te maken van deze dag, behoeft het kennelijk geen betoog dat wij, nu in ons samenzijn, weer genieten van de stomme dagelijkse dingen die je pas gaat missen als…