voor zicht ig

Blij”! Nou nee. Opgelucht” Ook niet helemaal van toepassing. Goed dan” Met gevoelens die doen denken aan dubbelzijdig plakband. Of, om Den Uijl te citeren: ‘aan de ene kant, en aan die andere kant’ kleeft toch nog steeds een schaduwrand. Die laat zich nu eenmaal niet binnen drie tellen wegpoetsen. Dubbelzijdig plakband, waardoor de mogelijkheid bestaat dat wat voor hangt vervangen wordt door dat wat aan de achterkant schuilgaat. Het is ooit de titel geweest van een boek: ‘hoe ik mijn verjaardag vierde’, hetgeen in 1969 verscheen onder die titel van verhalen van de hand van Remco Campert. Hetgeen toch al een behoorlijk lange tijd geleden is, terwijl Ellen in 1983 het levenslicht aanschouwde. En dat duidt op die mate van dubbelheid die ik voor mijn gemak maar koppel aan dat dubbelzijdige plakband. Want ik heb dit jaar haar verjaardag niet gevierd, heb wel van mij laten horen en in die zin een drempel achter mij gelaten. Of ik daar blij van ben, die vraag laat ik op dit moment onbeantwoord. Of het mij heeft opgelucht” Ook daar kan ik op dit moment geen zinnig woord over zeggen. Het zoeken naar een mogelijke middenweg, ook dat laat ik even voor wat deze kan zijn. Maar dat ik vandaag de idee heb dat ik mijn beide boompjes weer heb begoten, dat een enkel bloemetje heel voorzichtig de kop op steekt, dat dank ik aan Nina, die mij op deze mogelijkheid wees…