Wie WAT zegt.

’t Is wat, ’t houdt wat en ’t weet wat. Maar als je niet weet wat wat is, dan wordt het wel niet wat. Tenzij er watt komt te staan, maar dat heeft meer van doen met energie. Iets met lampen o.i.d. Zo beroerd kan het niet altijd zijn, zeker niet wanneer je berichten in de krant leest. Iets dat over stemmen gaat, waarbij onbekende namen een poging doen om zich in de Provinciale Staten te gaan bekommeren omtrent besluiten die zich alleen voordoen in een Provincie die zij vertegenwoordigen. En waarbij de problematiek van die Provincie ervoor zorgt dat er bepaalde besluiten worden genomen.

En dan mogen ook die Provincies zich uitspreken omtrent vertegenwoordigers in de Senaat. De Eerste kamer die de Tweede Kamer beoordeelt, opdat besluiten daar genomen de toets der kritiek kunnen doorstaan. Of wat te denken van de Waterschappen? Een organisatie die zich bezighoudt om het laag liggende Nederland van voldoende droge voeten te blijven voorzien. Stemmen dus, en door niet te gaan stemmen laat je je stem verloren gaan. Kun je je niet langer druk gaan maken omtrent de voornemens van al die partijen die het nodige in de pap willen gaan brokkelen.

Van haver tot gort en van pappen en nathouden. Want om iedere neus dezelfde kant op te laten wijzen, ook daar kan geen sprake van zijn. Iedere stem telt en waar vele stemmen tegelijkertijd gaan klinken loop je de kans dat de chaostheorie toe gaat slaan. Dat wil zeggen dat een Babylonische spraakverwarring om de hoek aanwezig is. Want we horen over het geheel genomen wel voldoende, maar luisteren is er niet altijd bij.

Want wie wat zegt, zegt niet altijd dat wat eigenlijk gezegd had moeten worden.