Wordt het toch nog…

Wanneer je de nationale vlag het stadion in mag dragen, ben je in zekere zin een uitverkorene. Wanneer dan vele miljoenen ogen op deze entree zijn gericht, ouders, familieleden en vrienden reikhalzend naar je uitkijken, ga je spontaan glimmen van trots. Maar wanneer de vlag omgekeerd naar voren wordt gebracht, als zijnde een noodsignaal voor velen, dan raken velen in de war of schamen zich voor deze ommekeer. Anders is het gesteld met de vlag die mijn buren onder het nummer van hun huis hebben aangebracht, een regenboogvlag. waarbij letterlijk de tekst van de Grondwet te weten artikel 1 een rol is toebedeeld. En ook daar wil ik vandaag wel eens melding van gaan maken, in de wetenschap dat wij momenteel in een tijdperk leven dat zich kenmerkt door het hobbelen van de ene crisis in de andere. Wat te denken van het volgende crisisteam. De LCW (Landelijke Coordinatiecommissie Waterverdeling) laat van zich horen.

De volgende beperkingen staan ons te wachten: dijken moeten voldoende nat gehouden worden maar blijft voldoende drinkwater voor burgers een absolute must. Voor boeren (daar heb je ze weer) betekent dat een verbod op beregening, terwijl naar burgers vrijwillige oproepen worden gedaan om minder lang te douchen en zwembaden niet te vullen. Dan wordt droogzwemmen een optie en worden veel hengels boven een bodempje water tevoorschijn getoverd. Dat neemt niet weg dat ik wederom afdwaal en dat alles onder de noemer van die regenboogvlag die dit bericht gaat vergezellen.

Maar of het daardoor ook nog gezellig wordt…?!