Spel(t)woord.

Komkommerfundamentalisten. Gejat van een Belgische schrijver, genaamd Geert van Istendael. Uit zijn werk ‘het lijk in de boomgaard.’ Curieus in zekere zin, maar het heeft ook wel wat lachwekkends. Wanneer alles tegenwoordig biologisch verantwoord dient te zijn, pesticiden niet aan te bevelen en je met wormstekige appels je toch ondanks dat je veganist bent door die zure appel heen weet te bijten, dan rest nog hooguit een vegetarisch, plantaardig biefstuckje dan wel een op een andere manier bereid gemanipuleerd stukje visch tot je kunnen nemen. Sojabonen zijn uit den boze, slaolie afkomstig van niet voorhanden zijnde zonnebloemen en waar palmolive ooit een zeep was, schijnt ook palmolie onverbiddelijk op de lijst van niet te gebruiken etenswaren voor te komen. Zo rommelen we wat af, maken ons niet druk omtrent onze teflonpremier die Lubbers voorbij schijnt te streven en waar Dr. Willem Drees ooit diplomaten ontving met een kopje thee met een Mariakoekje dan wel een Mariakaakje, dat is van zo’n tijd geleden dat zelfs dat kaakje niet meer in de supermarkt te vinden is. Of het moeten nog die kaakjes van Verkade zijn… onder de noemer knappertjes!
Zeer aan te bevelen, naast al die andere van conserveringsmiddelen voorziene langdurig houdbare voedingsmiddelen. Om maar te zwijgen over de voortdurende verhogingen van een getapt biertje, waar dat Heerlijk Heldere van afstraalt en een vaasje of een fluitje qua inhoud de prijs alsnog weet op te drijven.

Nu het nog kan en de hop, gerst, water van een natuurlijke bron en al die andere spullen die ervoor zorgen dat het speciaal bier qua prijs de spuigaten uitstroomt, ach de pensioenfondsen maken zich op om van de inflatie af te komen en houden een deflatie achter de hand om alsnog de miljarden in stand te kunnen houden.

En dan is in zekere zin, zo’n woord als komkommerfundamentalisten achter de hand te houden!