Wuhan en dan…

Er zal sprake zijn van langdurige mondiale restverschijnselen. Maar uiteindelijk zal de wereld wel weer zijn vertrouwde verloop gaan kennen. Keren de dagelijkse beslommeringen in al hun eenvoud terug, zal de (vliegende covid) tering wel weer gaan luisteren naar de nering en zullen hooggespannen verwachtingen hooguit wat gaan vervlakken. Zullen politici er op alle mogelijke manier proberen om er toch nog een slaatje uit te slaan, zullen vele beloftes op termijn niet worden uitgevoerd en draait de doorsnee burgerman uiteindelijk voor de kosten op. En waar sprake zou kunnen zijn dat de kost voor de baat uitgaat, krijgt menigeen waarschijnlijk alsnog het deksel op zijn neus. Of haar neus gezien het aantal vrouwelijke CEO’ s dat tegenwoordig en naast Koos Matroos het roer in eigen hand heeft genomen.

Zeeman dood en de kruiwagen vol kikkers springen alsnog in de sloot. Tenzij… maar ook dat is een vorm van doemdenken waar niemand op voorhand op zit te wachten. Angst maakt momenteel een belangrijk deel van de mensheid bang, banger dan dat die angst doet vermoeden. Onderhuids blijft het aan het lichaam plakken gelijk een boomklever niet veel meer weet te doen dan vanuit die positie de wereld te aanschouwen. Gelukkig is er momenteel sprake van een opleving, maar die kan haaks komen te staan op een natuurlijke beleving. Waardoor het een wederom niet is te vergelijken met het ander. Gelijk ook fruit zich niet altijd verhoudt tot het ooft dat ons wordt aangeboden. Wilde perzieken, necatarienus, narcissussen die nalaat om in de spiegel te kijken en nog wat meer foutjes die er ongemerkt insluipen, gelijk een sluipwesp zich als een dief in de nacht manifesteert. Ach, de wereld op zijn kop en draait stomweg door op het ritme van de tijd. Dag gaat over in schemering en de nacht kenmerkt zich door de maan die alle standen doorgaat.

Eigenlijk is er niets aan de hand, ware het niet dat Wuhan van zich heeft laten horen. En dat we daar nog een tijdje onder de plak van blijven hangen…