Zelfbeklag

Wanneer je denkt dat de aanhouder wint, kun je het toch nog mis hebben. Ook wanneer je er vanuit gaat dat het probleem opgelost is, ook dan kan je bericht toch niet bezorgd worden. Hetgeen ietwat frustreert, maar gelukkig is daar de telefoon die dit keer geen ingesprektoon laat horen. Zowaar een menselijke, vrouwelijke stem die mij te woord gaat staan. Ach, je moet er wat voor over hebben om iets van mijn gading alsnog voor elkaar te krijgen. En wanneer dit lukt… geeft het niet alleen opluchting, maar weet ik ook waar ik morgen aan toe ben! Hetgeen vandaag nogal valt te betwijfelen.

Nog even en het kanaal wat voor ophef heeft gezorgd wordt voorzien van ja, van wat eigenlijk?! Boren en verdoven, mond wijs open en dat gedurende waarschijnlijk een uur. En vooral op tijd van huis gaan. Ik loop als een man van mijn leeftijd, houdt de moed en minder de pas erin want mijn lies speelt nog steeds op. Een boodschap doen duurt dit keer veel langer dan ik mij had voorgenomen en het schuifelen wat ik in zekere zin doe gaat niet gepaard met een wandelstok.

Beklagenswaardig? Ook dat valt wel mee en met medelijden met mezelf kom ik geen stap verder. Toch voel ik mij een beetje zielig, lang niet zo zielig als dat anderen zouden kunnen zijn want ik heb morgen toch een prettig vooruitzicht. Was het alleen maar door het feit dat ik me dan met de auto in allerlei richtingen kan gaan begeven. Waar ik nu in zekere zin aan huis ‘gekluisterd’ ben. Waardoor lust ontbreekt en ook de vraag naar de zin van zijn op dit moment zich niet direct laat beantwoorden.

Toch wel een vorm van zelfbeklag en dat alles omdat ik het in mijn hoofd heb gehaald om onderuit te gaan in Amsterdam. Hetgeen ik stomweg aan mezelf heb te danken. Had ik maar beter op moeten letten, had ik misschien dat tweede Palmpje niet moeten nemen, had het maar niet moeten gaan regenen en was die Chinees niet het ultieme doel om te gaan eten. Leuk zo om iets te recapituleren wat niet te recapituleren valt. Maar een beetje zelfmedelijden valt ook wel weer recht te breien. Was het alleen al door het feit dat ik ook dit bericht van de nodige plaatjes ga voorzien. Als een poging om mezelf te gaan verheffen uit het moeras waar ik me de afgelopen tijd in heb gevoeld. Heb geen meelij Jet, en alles wat ik doe is en blijft nu eenmaal tijdelijk! Ook dat is een wijsheid: ‘kom Kees, het is maar tijdelijk, ’t zal wel weer overgaan…’