Foutje

‘De context van destijds, de grote onzekerheid, de enorme schaarste, de hoge verwachtingen, de paniek en emotie, de tijdsdruk en de in zeer korte tijd gemaakte beleidskeuzes scherp te krijgen.’ Iemand die stelselmatig teveel belooft en te weinig voor elkaar krijgt. Een terugkerend patroon waarin de minister besluiten neemt en toezeggingen doet terwijl nog niet duidelijk is of en hoe die te realiseren zijn. Te omschrijven als een ‘man on the moon’-strategie…

Of wat te denken van die stille ramp die zich in verpleeghuizen voltrekt? Een twee maanden verbod om mensen daar te bezoeken. Ouderen vereenzaamden en familieleden konden geen afscheid nemen van hun dierbaren. Gesprekken via een ‘babbelraam’ en medewerkers die zonder mondkapje (waar was Sywert?!), handschoenen en schorten onbeschermd in de frontlinie stonden. Treurnis alom en de kommer loste de kwel constant af. Verpleeghuizen die de helft van hun bewoners verloren die overleden aan corona.

‘Ik voelde een ongekende golf van jaloezie opkomen toen ik als een melaatse buiten voor het raam stond, en een zuster mijn moeder over haar wang streek. Het is gewoon mijn moeder waar jij gewoon aan mag zitten, en ik word al maanden weggehouden als een gevaarlijke zieke. Het is onverteerbaar’, liet een dochter destijds weten. En intussen durfden medewerkers hun eigen kinderen geen kus meer te geven en sliepen apart van hun partner, uit angst kwetsbare bewoners te besmetten.

Om ons voor te bereiden op een volgende pandemie, op een situatie die alle perken te buiten zal gaan opdat uit het verleden daar mogelijke daadkrachtige acties tevoorschijn zullen komen, hoewel…