Absurdiciteit o.i.d.

Het heeft veel weg van een absurdistisch genoegen of, zo je wenst, een mogelijk ongenoegen. En waar sprake kan zijn van een draad is de spin in het web verloren gegaan in het spinsel van de kruisspin die dacht met die spin een gevaarlijk vijand te kunnen gaan verschalken. Onverschrokken stortte deze zich op de maaltijd die hem te wachten stond en waar Kamargurka reeds lang geleden zijn opwachting maakte, was het een volger die op zijn eigen wijze wijze zonder te blikken noch te blozen zijn eenvoud tentoon weet te spreiden.

Met andere woorden: het openen van de enveloppe met mijn naam erop, zorgt ervoor dat ik met stijgende verbazing de inhoud tot mij neem en waar, voor de willekeurige buitenstaander wederom geen touw laat staan een web aan vast te knopen valt. Nu weet ik wel dat de creativiteit er aan allen kanten afspat, dat neemt niet weg dat juist door de absurdheid van dingen het mogelijke absurde niet volledig tot zijn recht komt. Hetgeen waarschijnlijk ook de bedoeling is terwijl onderhuids een poging wordt gedaan om mij niet alleen op het verkeerde been te zetten, maar ook nog eens een pootje te gaan lichten, waar ik op dit moment bepaaldelijk niet op zit te wachten. Want aangekondigd bezoek en onaangekondigd verschijnen, het ontvangen van boeken gerelateerd aan het fotocafe en dat gelardeerd met een tweetal telefoongesprekken, maakt de zondag niet allee buitengewoon bijzonder om naar terug te blikken, maar zorgt er ook voor dat de maandag van de week dat augustus verandert in september met op dinsdag een uitje naar het ziekenhuis je anders tegen de veronderstelde werkelijkheid aankijkt.

Want wat nu werkelijk werkelijk is… hooguit heeft het iets van doen met het bewerkelijke van zijn!