Tuig van de richel! (Met dank aan M.R.)

Het was geen tuig! Al lag het wel op een richel! Het had iets te maken met afkomst, had heel wat voeten in de aarde gehad en was met zijn poten in de klei komen te staan.om uiteindelijk te eindigen in water dat aan de kook raakte en na een wijle alsnog in iets kruimeligs naar voren kwam, onder de noemer van vastkokend. En waar de boontjes zich dit keer niet lieten doppen, de erwten deden denken aan iets fijns dat onder het mes van Hak alsnog in een glazen pot werd opgevangen. En waar de groenten dit keer uit de mond van Martine achterwege bleven. Ik bedoel maar, wat brengt mij op het spoor van die richel als zovelen van eenzelfde formaat zich door mijn handen op die richel gaan bevinden, waar in het verleden de zolder meestal werd gebruikt om de groet kinderschare die in menig arbeidershuis te vinden was, zich onder de dakpannen mocht verlustigen in de gezamenlijke warmte die onder de echt wollen AaBe dekens werd vastgehouden, de sterrenhemel tussen de pannen door een oogje in het zeil hield.

En de maan veelal niet veel meer had te doen dan door die enkele boom te schijnen, vader en moeder zich in de bedstede vermaakten en weer een jaar later werden verblijd met een volgende spruit, die blakend het levenslicht mocht gaan aanschouwen, 12, 13, 14 dan wel een vijftiental dat ervoor zorgde dat Afke’s tiental verbleekte. En waar de balken die de zolder droegen op een bepaald moment begonnen te kraken toen een volgend kind de ouderlijke bedstee mocht verlaten waar het eerder als een ondergeschoven kind had mogen genieten van het gekraak van planken, het gehijg van vader en het gezucht van moeder die zich weer opofferde om haar buik niet alleen te laten groeien, maar ook weer werd geconfronteerd dat wanneer pa op de (Zuider)zee verkeerde, hij zich in het weekend diende te troosten met de rijke vrucht van haar schoot.

Van echte uitjes kon immers in die tijd geen sprake zijn…