Alkmaar!

Is dat paard net uit de gang verdwenen, duikt het spontaan op in Alkmaar. Verwondering alom om over verbijstering maar te zwijgen. En waar de Burgemeester van Alkmaar, Piet Bruinooge zijn ambtsketen ter ruste legt, maakt Emile Roemer zich op om gedurende negen maanden de honneurs waar te gaan nemen. De Groote Kerk zweeg, de genodigden bevonden zich allen op afstand en waar Piet alsnog het gouden ere-insigne van de Stad Alkmaar kreeg, was het met een brok in zijn keel en een zucht vanuit zijn tenen afscheid nam van zijn wethouders en de Raad.

Scheiden doet nu eenmaal een beroep op lijden en waar Leiden straks gepast zal stilstaan bij hun feest, zal ook Alkmaar genoopt zijn om met een uitgekleed 8 oktober feest, de bloemetjes dit keer binnen te zetten, met als hoogtepunt de worst van Jeroen en de zuurkoolmaaltijd die niet veel verder komt dan de tafel met huisgenoten. Disgenoten desnoods en waar optimaal van de dis genoten wordt, met een kuiltje voor de jus, zal de ander zich wagen aan boerenkool met worst opdat het streekgebonden gevoel met een Alkmaar Biertje alsnog tot een beperkt hoogtepunt kan gaan leiden. Kijk niet vreemd op wanneer het duinwater van het PWN ook dit keer garant staat voor het water dat de hop doet opfleuren. Ik mocht mijn vriend Jan rondleiden in Alkmaar, heb gewezen op de plek waar ooit de buste van ‘Der Rudi’ stond, liepen langs de eeuwenoude grachten en keken niet vreemd op van de beperkte rij personen die zich keurig aan de anderhalve meter hielden, alvorens met een tas van AH met de nodige kalmerende middelen huiswaarts te keren. Dat ‘he likes weed” door anderen ook op prijs wordt gesteld, een she was dit keer niet te bekennen. En waar Azie nog steeds gehuisvest is in het voormalige pand van Cloeck, was het wederom de Nasi Sui Jay dat ik smakelijk heb weten te verorberen. En waar ik me voorheen schaamde omtrent de portie die ik in het verleden kreeg voorgeschoteld, was weliswaar de prijs verhoogd edoch dit keer was er sprake van een seniorenmaaltijd, waardoor mijn bord dit keer leeg naar de afwasser ging. Dank Jan voor een bijzonder geslaagde dag en waar het enigszins kwakkelen was voor wat betreft het weer, aan de Kwakelkade heeft het niet gelegen: het Kwakelhuis gaat plat en er komt zowaar een Dockside tevoorschijn, naast het feit dat de foto’s die ik ooit van het IJKgebouw heb gemaakt nog steeds aan de wand hangen, waarbij de kleuren meer en meer aan het verbleken zijn…

En het Waagplein? Geen kaasdrager te bekennen, laat staan een toerist!