Amusement…

Hoe dat voelt om zo op jezelf teruggeworpen te worden? In eerste instantie bepaald niet onbehaaglijk, in tweede instantie is het ontbreken van reuring om je heen wat vervreemdend. Beangstigend is een groot woord, maar de straten die zich kenmerken door een enkel persoon dat op weg is naar een bepaalde winkel, een ander die niet weet hoe snel een winkel in te gaan om mogelijk een contact te vermijden, een derde die zich gehaast ut de voeten maakt bij het zien van een naderende persoon geeft iets weer van de sfeer die ik constateer. Je dient het er maar mee te doen, in afwachting van een volgend verontrustend bericht. Van overheidswege, of door een kennis die vraagt (telefonisch) hoe de zaken ervoor staan.

Contact vermijdend is van de nodige richtlijnen voorzien en gedraagt zich als een credo waar eenieder zich aan houdt. Het heeft wat weg van de afgelopen Kerstdagen dat zich voordeed als een poging om tevreden op aarde te zijn, terwijl het momenteel meer iets heeft van tevreten op aarde heeft. De hamsterwoede die zich voordeed en voor een ander deel nog voordoet, de pensioenkassen die ook in een duikvlucht terecht zijn gekomen en de beurzen die er alles aandoen om iets van lentegroen tussen de rode cijfers te bewerkstelligen.

Toch ben ik er vandaag op uit geweest, bij mijn schoonmoeder op de koffie en bij mijn zus en zwager als een vorm van ziekenbezoek. Geen wandeling gemaakt, wat in huis lopen koetelen en een bon van mijn schoonzoon met gepaste afstand in ontvangst genomen. Het klokje van de hand van Joost Swarte bekeken, Glas in Lood van dezelfde man heel ontspannen bekeken, wat op de bank gehangen en de krant van voor tot achter uitgespeld. Geen letter overgeslagen, geen komma vergeten en waar een punt stond ook maar die punt meegenomen in het geheel.

En waar ooit een kat in het gordijn klom, probeert een mens dit record te evenaren. Heeft echter het gewicht tegen en ziet verbaasd dat het geheel naar beneden komt. Op die manier is er weer werk aan de winkel, want ook de winkels tonen zich leeg. Zelfs de bouwmarkt maakt zich op om te gaan sluiten. Trekt, bij wijze van spreken, de aanbiedingsrolgordijnen dicht. Je moet jezelf maar zien te vermaken, want een avondje uit zit er niet in.

Transavia heeft besloten om niet meer te gaan vliegen, de vlucht wordt gecancelled en wij (Ria & ik) hadden al in gemeen overleg besloten dat zij haar vakantie maar dient te gaan verlengen, hetgeen van mijn kant niet op problemen stuit. Zolang ik het fort hier bewaak, kunnen de nog te leveren pakjes nog rekenen op een ontvangst…