Anders …

Tis altijd wel weer wat… anders. Er valt geen peil op te trekken laat staan dat een pijl het doel behaalt. Verrassend. Voorspelbaar geenszins. Overweldigend beperkt. Maar wat ik tref, treft mij terdege. Simpelweg doordat ik wel iets heb met verval. En wanneer Steffi Reimers haar werken toelicht, de schoonheid van verval heeft weten te vangen op alubord, kan het niet anders dan dat het schijnbare schijn van toeval dan wel de samenloop een wezenlijke rol opeist. En het is haar gelukt om dat moment te vangen in een beeld dat blijft hangen. Niet alle werken spreken mij aan, maar de werken die ik vandaag wens te gaan delen doen vermoeden dat ik… ook anders kijk.

Hetgeen een overeenkomst zou kunnen zijn, in de wetenschap dat wij van elkaar verschillen. En waar Kees zich leent om een werk van Hellen van Meene van een andere inhoud te voorzien, kan het niet anders dan dat die wazige figuur met zijn hand een neus lijkt te maken naar dat wat zij heeft weten te engageren. Op deze manier kan de verpakking van een andere inhoud worden voorzien…

Dat Kees vandaag een glansrol speelt, een ontmoeting met Maartje wat zich als en verrassing voordoet, dat de nood die zich bij hem voordoet hoog was, doet niets af aan het biertje dat wij mochten nuttigen in ’t Oude Hof. Waardoor er wederom een draaglijk einde kwam aan deze dag, tot… het moment nadat onze wegen waren gescheiden ik nog op de valreep een bezoek bracht aan Atelier Bergen, alwaar godbetert ook Pauline nog aanwezig was, alvorens naar de Pilaren te gaan.

En dronken wat, rookten wat, praatten over het een en dan weer het ander en ik onder de indruk raakte van de werken van haar cursisten. Waar ik deze dag mee afsluit En ook dit keer is het mijn oog dat getroffen werd door… werkers in het stof van een veranderende samenleving waarbij de discussie over stikstof vooral van achter bureaus naar voren wordt gebracht!