By the way (de Weg)

De snelweg, lang geleden achter mij gelaten, vele kruisingen gepasseerd. Besluiten genomen naar links, naar rechts en uiteindelijk op secundaire wegen terecht gekomen. Waar heg noch steg te vinden valt, waar het duister de landschappen opslokt, waar paal noch perk wordt gesteld en waar het slingeren der wegen zich veelal voordoet in de schemer van het avondlicht. Om maar eens met wat hoogdravend te gaan beginnen.
Het is de weg die bepalend is, de splitsingen die zich kunnen voordoen, een verlaten wegwijzer die onder invloed van de tijd veel kleur heeft verloren en waar de richting te raden valt. Waar hectometer paaltjes oplichten in de lichten van de auto die passeert, een tegenligger die met groot licht de ander probeert te verblinden en waar ik niet veel meer kan doen dan mijn ogen even dicht te knijpen. Een afslag neem die niet veel verder komt dan de splitsing welke even later opdoemt. Naar links, naar rechts, de auto verlaat en over de wegbewijzering heen klim om terecht te komen in…

Zijn het slingerpaden die mij raken, zijn het de verrassingen die na iedere hoek opnieuw opdoemen, zijn het spoken die ik zie of hersenschimmen waarbij ik te rade kan gaan. Geen weet te hebben en de dingen nemen voor wat ze zijn. Veelal iets maar ook geregeld niets. Hoewel dat laatste zich niet laat benoemen, waarbij het iets zich nog kan verbloemen door te zijn voor wat het is. Een iets!