’t Schip in!

Gisteren ’t Schip in! Letterlijk dan. Figuurlijk is daar nog geen sprake van, hoewel ik in de loop van mijn leven wel een aantal keren ’t schip ben ingegaan. Tenslotte is een boot een gat in het water, waar je eindeloos veel geld ingooit… Dit echter ter zijde, daar vandaag gisteren reeds achter de horizon heeft laten verdwijnen. En wanneer ik terugblik naar gisteren is het verbazend wat er verschenen is op ooit het terrein waar de CSM (Centrale Suiker Maatschappij) de lucht van zoetstof heeft weten te voorzien, waar vandaag de dag complexen uit de grond zijn gerezen, maar ook wanneer je opeens verdwaald raakt in een hof, wat je nooit had verwacht.

Waar ooit de houthavens waren, nu een enkele gracht, een politieagent uit Utrecht die ook niet wijs wordt van de plek waar wij ons bevinden, laat staan dat de plastic sloepen gemaakt van het plastic dat uit het water is gevist, niet veel later zullen uit gaan varen om de stroom van toeristen de eeuwenoude grachten zullen gaan bevaren.

Zo’n grote stad nog steeds gebouwd op die oude houten palen die door een dalend grondwaterpeil steeds meer van hun degelijkheid gaan verliezen. Huizenhoge flatgebouwen, waarbij de eenheidsworst zich opdringt en ergens onderweg een brouwerij opduikt: de Prael. Waar mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt (en met een psychiatrisch stempel!) proberen te integreren in een maatschappij die hen nog steeds met een scheel oog aankijkt…