Bakkers.

Ik trek de laatste tijd wat op met Bakkers, niet in letterlijke zin want dan zouden namen als Bart, Rood en Jonker kunnen opdoemen, maar meer figuurlijk. Hoewel bij dat figuurlijke ook de nodige vraagtekens zijn te zetten. Maar wanneer ik namen laat vallen als Pauline, Julia of Rob, zijn dat Bakkers van een totaal andere orde. Waarschijnlijk in het verleden als ambacht naar voren gekomen, waar de naam van Slagter mogelijk een ingreep heeft ondergaan en de Kwaadsteniet menig goedkeuring mocht wegdragen. Om over de Dooiedood dan maar weer te zijgen.

Bakkers dus waarin de een zich profileert als schilder, de ander zich bezighoudt met Flessenpost en de laatste zijn oog richt op de wegen die hij in de afgelopen vijftien jaar achter zich heeft gelaten. Niet dat het mijn bedoeling is om zo rap mogelijk mijn grens te gaan overschrijden, Met nog slechts enkele dagen te gaan voor september van zich laat horen, kan het niet anders dan dat ik getalsmatig mogelijk iets eerder die grens van 5000 ga passeren. Een getal dat garant staat voor het feit dat ik ooit op een uitgelezen dag aan deze Queeste ben begonnen. Waarbij de middelen geen enkel doel hoefden te heiligen, ik geen boterham minder heb hoeven eten en de geneugten des levens met smaak heb verorberd. Wanneer zo nu en dan een wanklank naar voren kwam, en reacties over het algemeen sporadisch naar voren zijn gekomen.

Maar ook daar heb ik me nooit druk over hoeven te maken, gezien het feit dat alles wat ik naar voren bracht, ook weer heeft gezorgd voor ruimte in mijn hoofd. En waar ik zo nu en dan ongeschreven wetten ten aanzien van het gebruik van woorden aan mijn laars heb gelapt. Ook daarin heb ik me niet hoeven in te houden en wanneer zich weer zo’n bui voordeed, stond ook ik versteld van het einde. Niet dat ik plannen heb om hiermee te gaan stoppen, een getal is nu eenmaal een getal en waar ik ooit kon bogen op 2500 zogenoemde ‘gedichten’ ligt ook dit bereik ver achter mij.

Dus tel op en trek het nodige daarvan af en kijk wat het getal naar voren brengt!