IK doe (maar) wat

‘Ik doe wat ik doe’, maar er is niemand die vraagt: WAAROM? Nu zal mij dat enigszins worst wezen, tenslotte valt snert ook niet meer op een menulijst te vinden, dat neemt niet weg dat het daarom ook niet te ontkennen valt. Neen, je behoeft bepaald niet een roepende in een woestijn te zijn, profeten die in eigen land geen voet aan de grond krijgen, hooguit dat iemand zich geroepen voelt om een reactie te gaan geven, wanneer de tijd dit toelaat. En onderwijl blijf ik bezig om mijn streefgetal te gaan benaderen, heb ik wel een plan in mijn hoofd om dat op een zeker moment openbaar te gaan make, ben ik me bewust van een mate van afhankelijkheid en probeer zoveel mogelijk de draak met omstandigheden te bestrijden. Steken desnoods, gelijk ik mij heb vergist in mijn bericht omtrent het SCHAAMHAAR. IK SPREEK OVER GEZINSVERENIGING, terwijl dit gezinsHERENIGiNG dient te zijn.

Want van een vereniging kan in de huidige tijd geen sprake meer zijn, wanneer ieder een eigen hokje claimt. Het fenomeen van een unicum te zijn, het bepaalt op dit moment veelal de teneur. En over teneur gesproken, velen wacht een grote teleurstelling in de nabije toekomst. Simpelweg om met je inkomen uit te komen. Waar de nood aan de man komt, kunnen weinigen zich nog noten op hun zang veroorloven. En waar de beeldbuis zoveel mogelijk voor afleiding probeert te zorgen, maken zorgen over het geheel genomen zich meester van velen. Want wat interesseert het mij nou dat Dreetje aan het afkicken is, dat de Meilandjes ook in augustus van zich laten horen, dat een badkamer gerenoveerd dient te worden en dat een traplift voldoende is om nog langer zelfstandig te kunnen blijven wonen. Of dat plannen voor de korte termijn om zoveel mogelijk huizen uit de grond te stampen, werkelijkheid zullen gaan worden. Want met al die inspraak zal het nog lang gaan duren voor een rechter een uitspraak kan gaan doen. Overbelast en dossiers die wachten om geseponeerd te worden omdat een termijn is overschreden, typerend voor de huidige tijd.

En wanneer ik stel dat ik niet veel meer doe dan dat ik doe, weet ik gewoon wel dat de vraag die zich voordoet vergeefs op een antwoord wacht!