Balorig!

Wanneer ’t hek van de dam is, loop je de kans dat je al je schaapjes op het droge alsnog kwijtraakt. Simpelweg door dat ene schaap dat zo nodig de wijde wereld wilde gaan verkennen en zich niet bewust was van de kudde die zij in beweging heeft gebracht. Nu kun je wel gaan mekkeren, gaan blaten maar de kans dat hiertegen opgetreden kan worden acht ik vrij klein. Soms ben ik een beetje balorig, soms denk ik weleens dat naast de zin van zijn er ook de mogelijkheid dient te bestaan om wat met grote onzin te gaan strooien. Als een soort van strooigoed dat zich hooguit in de decembermaand voordoet.

Vandaag is dan weer zo’n dag en het gegeven dat een hek mij op dit spoor bracht, dat een schaduw over het totaal van ons bestaan terecht is gekomen, dat wij ons dienen te schikken naar dat wat ons wordt voorgehouden maar dat er ook nog steeds mensen (in dit geval dames) zijn die zich door geen hek laten tegenhouden, zelfs de moed hebben om over deze hindernissen heen te klimmen dan wel besluiten om nog steeds op ontdekkingstocht te gaan naast stad maar vooral naar ommelanden, dat heeft ervoor gezorgd dat dit weer eens een wat luchtiger bericht kan gaan worden.

Het leven is al zwaar genoeg voor anderen en het feit dat we iedere keer opnieuw worden geconfronteerd met getallen dat een mensenleven vertegenwoordigd, dat zorgt er nou niet bepaald voor dat de wereld om ons heen en mijn leven in het bijzonder zo in de waagschaal komt te staan. Puur ik en dat wil ik dan ook bij deze op mijn geweten hebben! Maar naast mij zijn wij ook met z’n allen een zij, laat staan dat ik jullie buitensluit. Ik, jij, hij en zij zei dat het niet aan jullie ligt maar dat ook wij met z’n allen een zij vertegenwoordigen. Waarmee ik enigszins een pleidooi naar voren breng omtrent de basisscholen die op termijn weer onderwijs op een aangepaste manier aan kinderen zullen proberen te leren. Waar aap, noot, Mies en Wim, Zus en Jet zijn gebleven, hooguit te vinden op dat leesplankje in de voormalige klas van Dik Trom. Maar ook dat is een museum en ook dat is nu gesloten… Etersheim ligt nu eenmaal niet direct om de hoek.

Zo’n verhaal waar niemand op zit te wachten, hooguit die ene die besluit om alsnog met mij over die dam heen te gaan en voor je het goed en wel beseft… mogelijk een zwaan kleef aan effect