beesie

’tis een wat ouwer beesie…’ Niet stijf noch stram en niet te beroerd om te volgen. Op gepaste afstand natuurlijk en de kans datíe het spoor bijster raakt, uitgesloten. ooit in het bezit van een ander, toen op een zeker moment kregen wij de kans om ons over dat beesie te ontfermen. Met vloerbedekking die ook al jaren meegaat, nylon weliswaar waar een te hete koekenpan sporen heeft achtergelaten. Met een andere bekleding, matrassen die niet meer terugveren en ervoor zorgen dat het slaapcomfort zich tot in lengte der dagen weet voort te slepen. Ooit nieuw de fabriek in Duitsland verlaten, volgde dat beesie van her naar der. En wanneer het weer het even toeliet, was het goed toeven in de voortent die de nodige inspanning naar voren bracht. Degelijk tot het moment dat een luifel zijn intrede nam. En een windhoos wist te doorstaan, met slechts een kleine scheur om de plek waar de tentstok het had begeven. Een langzaam leeglopende band werd vervangen door een reservewiel dat een andere omvang kende. Een caravan zonder naam, later omschreven als een sleurhut met alle comfort van vele decennia eerder. Vorig jaar op stal gebleven, dit jaar weer van stal gehaald en ook met de leeftijd dient enigszins rekening te worden gehouden. 1977 het geboortejaar en voor een klein deel door Europa gereden. Waarbij Duitsland in het oosten en Frankrijk in het zuiden op een zeker moment bestemmingen waren. Dresden bijvoorbeeld, Wattwiller op een heuvel lag dat kou een deelgenoot werd, de kust van Frankrijk en nog wat plekken die in de loop der tijd een aanvulling vonden op plekken van herinnering. Oradour dat wij bezochten en het nieuwe Oradour, campings met een zwembad waarbij een natuurzwembad niet voldeed aan de verwachtingen van onze kinderen.

Campings voor ouderen die gesteld waren op hun middagrust, waar wij ook nog weleens geen toiletgebouw in de buurt vonden en bomen besprenkelden met het gerstenat dat een uitweg vond. We avonden doorbrachten met kaarten, waar de blik werd verwijd en waar de elementen op zijn tijd een deel van het geheel uitmaakten. De Dordogne, bekend achteraf om de gordel van Nontron. En in die gordel was vooral de regen een opvallend verschijnsel. Of het inpakken en wegwezen toen er nog sprake was van een vouwwagen. Een nacht vol regen, donder en bliksem en ik niet wist hoe snel weer naar Alkmaar te gaan. Waarbij ik het genoegen had om vooruit te rijden, achtervolgt door onze vrienden die mij, achteraf, voor gek hadden verklaard.

En dan de gesprekken die zich later voordeden, weet je nog dat…
En ondanks het feit dat ook dat beesie in de loop der tijd steeds ouwer wordt, geen rimpel vertoont en zich gewillig laat meevoeren, om dat beesie draait het vandaag. Niet zo zeer bij gebrek aan wat anders, maar simpelweg omdat’ie weer van stal is gehaald!