Bewegingsapparaat.

Daar niemand op mijn geleuter zit te wachten, heb ik toch maar weer de stoute schoenen aangetrokken. Dat wil zeggen dat ik mij op het pad heb begeven waar ik een afspraak over had gemaakt met mijn behandelaar, in dit geval Piet als begeleidend fysiotherapeut. En langzaam maar zeker begint mijn bewegingsapparaat zich gewillig aan mijn voornemens over te geven. Niet dat direct de spieren in een zodanige toestand verkeren dat ik daar direct over kan beschikken, zeker na een nachtrust dienen ze als het ware op adem te komen en waar de koffie dan weer zorgt voor de nodige geneugten, waar ademhalingsteugen vergezeld gaan van de nodige rook die om mijn hoofd verdwijnt en waar de zon (ozon) zich niet altijd laat zien en de wolken wederom wat grijstinten gaan vertonen, loopt het veelal tegen het middaguur dat ik als het ware ‘staande bij’ ben.

En dat staande bij vertaalt zich dan weer in activiteiten die doen denken aan lopen, niet op een band waarbij je geen meter vooruitkomt, maar op een pad richting de voetgangerslichten. En dat is waar het vandaag voor een gedeelte om draait, opdat er morgen mogelijk sprake kan zijn van een vorm van openbaring.

Dus nog even geduld, maak een pas op de plaats en laat je niet verleiden om andere acties te gaan ondernemen. Voor je het weet is ook deze maand mei weer voorbij en maakt juni zijn opwachting.

Dus doe het maar met de beelden van gisteren, opdat vandaag morgen een vervolg gaat krijgen.