bij DAG licht

Natuurlijk ben ik niet mijn broeders hoeder, maar wanneer iemand betrapt wordt op het achteroverdrukken van wat medicijnen, hoef je niet direct te denken aan een smokkelaar. Gechargeerd weliswaar, maar wanneer iemand op een afdeling wordt gescreend is het wel zo goed om de betrokkene van die screening op de hoogte te stellen. En wanneer die betrokkene zich nogal bescheiden opstelt, wanneer een keur aan mogelijke observaties plaats vindt en dezelfde persoon alles als het ware over zich heen laat komen, slaat niet alleen bij mij een bepaalde twijfel toe maar ook een vorm van medelijden, waar niemand iets aan heeft. Want eigenlijk heb ik geen idee hoe hier bepaalde zaken voor elkaar worden gebracht, dat wil zeggen dat een afdeling die zich richt op neurologische problematiek er iets anders uit zal zien qua populatie, dan een afdeling die zich richt op revalidatie.

Waar rolstoelen voor een belangrijk deel het mobiele spectrum vertegenwoordigen, zijn ook de rollatoren zichtbaar aanwezig en de schuifelende passen die worden gemaakt onderdeel zijn van de filevorming die zich bij het lopend buffet voordoet.

De zondag passeert, een zekere rust maakt zich van mij meester en het is juist de ronde rond het gebouw in aanbouw dat een nieuw licht op het geheel laat zien, waardoor de optocht van de bouwvakkers voor een deel aan het oog wordt onttrokken. Mieren die zich meester maken van het betonnen skelet dat wordt afgedicht door kunststof en waar ramen op termijn van glas zullen worden voorzien. Bouwen noopt nu eenmaal dat dit niet zonder lawaai kan gaan plaatsvinden en de relatieve rust van het afgelopen weekend zorgt ervoor dat…

ik mij opmaak om des ochtends niet alleen die daglichtlamp zal zien schijnen, maar ook de nodige motoren zal horen.