Binnenbrand

Het wordt weer eens BROOD en hoognodig tijd, dat ik weer eens een ernstig woord met mezelf wissel. Niet dat ik hieronder gebukt ga, het heeft meer te maken met het feit dat de huidige situatie waarin ik door omstandigheden ben komen te verkeren, toch een aanslag doet op niet alleen mijn wellevendheid, maar ook nog eens op de inspiratie die ik de afgelopen maanden ben gaan ontberen. Natuurlijk zoek ik op een bepaalde manier allerlei afleidingen, heb desondanks de indruk dat een grote mate van verveling een beroep doet op mijn welbevinden dat meer weg heeft van een onwelbevinden.

Alhoewel hoe kun je je on welbevinden wanneer voor welbevinden hooguit plaats is voor een bijrol in het totaal der dingen. Dat heeft veelal met mezelf te maken en het beroep dat een ander doet, die gegeven de omstandigheden er alles aan gelegen is om zichzelf niet alleen te vermaken, maar ook nog eens wordt geconfronteerd door die genoemde niet altijd even duidelijke omstandigheden. Ieder slaagt erin om voor zichzelf daar mogelijk toch nog een slaatje uit te slaan, maar desondanks niettegenstaande dat het beroep dat gedaan wordt veel van jezelf en daardoor waarschijnlijk ook van die ander, vergt. Want wanneer de vraag wordt gesteld hoe het met mij gaat, kan ik het in het ene geval afdoen met goed, terwijl in een ander geval ik de tijd neem om omslachtig mijn verhaal naar voren te gaan brengen. Het heeft wat weg van een woekering, die weliswaar niet zichtbaar als een soort van heidebrand in mij doorgaat. En wanneer de vlammen even oplaaien er weer direct met vuurzwepen op los wordt gehamerd.

Niet alle binnenbranden hoeven nu eenmaal geblust te worden, die doven vanzelf wel weer uit!