blauw BLOEMPJE.

In concreto ben ik ternauwernood te volgen, laat staan wanneer ik mij op het pad van abstractie ga begeven. Maar om mezelf toch enigszins te dwingen om mijn beperkte creativiteit de ruimte te geven, maak ik gebruik van de middelen die mij ten dienste staan te weten, een plaasmat, servet en wat bestek. Dat de magnolia daar een kleur an weten te geven is mOoi meegenomen, de zonnebloemen dienen plaats te maken voor de herfstanjers, de kaboutertafels zorgen door de paddenstoelen voor een onderkomen voor dat niet altijd zichtbare volkje en waar Piggelmee ooit huisde in een verlaten Keulse pot, zijn het nu de eikels (waar er vele van rondlopen), de beukennootjes, waar je als je maar lang genoeg dit woord herhaalt opeens een ander woord ontstaat, de helicoptertjes die doen denken aan elsen en nog wat verschoten berkenbast, mos in een willekeurige hoeveelheid en in afwachting van en volgende sessie van mijn fysiotherapeutische activiteIten en het melden van een kamergenoot van vergelijkbare leeftijd, die aan de term van de Marine refereert op een dag als vandaag woensdag blauwe hap dag dan wel bonendag, zijn roots vanuit het voormalig Nederlands Indie naar Nederland heeft weten te verplaatsen.

Een ‘blauwe’ dus, maar voor mijn gemak een man van mijn leeftijd. Tijdgenoot dus en hoewel ik geen idee heb hoe lang hij mijn kamergenoot zal zijn, urineren kan hij wel en wat een slordigheidje lijkt te zijn (urinaal op het nachtkastje met een bodempje) is het wachten tot er spontaan een bloem tevoorschijn komt…