Blind in een split second

Recht is niet altijd volledig, wanneer het ook nog eens krom zou kunnen zijn. En wanneer kromme redenen recht worden getrokken, kijk dan niet vreemd op wanneer een ander juist om die reden er met de rede vandoor gaat. Dat beluister ik geregeld in betogen wanneer een bekende medelander zijn woord probeert te voeren en een overtuiging naar voren brengt waar ik me niet altijd in herken. Het valt immers niet mee om het eenieder naar het zin te maken, laat staan dat het lukt om die ieder op die ene lijn te krijgen… Maar daar is absoluut geen sprake van wanneer Jan Meurs Bas Loosekoot introduceert. Want Bas heeft het genoegen om de expositie (10 jarig bestaan van het fotocafe!) te openen en wordt uitgenodigd dit te doen met een stofzuiger. Ook Bas heeft een verhaal.
Dat verhaal luidt als volgt (een vrije interpretatie van mij weliswaar, maar dan nog…)

‘Er staat een blinde man in Phoenix (Amerika) te wachten bij een bushalte, waar verschillende bussen zullen gaan stoppen. De man stapt in een willekeurige bus en laat zich vervoeren naar een voor hem niet zichtbare plek. Hij stapt op een ander moment uit en laat zich leiden door dat wat hem te wachten staat en doet de dingen die hij doet, terwijl hij geen idee heeft wat te verwachten. Wat hij zal gaan ontdekken, wat hij zal gaan inkleuren in zijn gedachten en wat hem verder zal gaan bewegen…’
Een vrij vertaalde metafoor wanneer Bas dit verhaal vertelt om aan te geven wat de fotografie, waar hij zijn beroep van heeft gemaakt, bij hem teweeg heeft gebracht. Gaan ontdekken als een vorm van een blind vertrouwen dat zich constant voordoet en verder ontwikkelt.

Veel fotografen zullen last hebben van een feilloos gevoel voor het moment, vertrouwen blindelings op dit moment dat hen te wachten staat en blijven verder gaan in het ontdekken van die andere werelden, die andere mogelijkheden als ware ontdekkingsreizigers. Leggen vast wat zich in een ‘split second’ voordoet en kijken niet vreemd op wanneer dat ene moment zich als het ware op dat andere moment openbaart. Blijven streven naar een vorm van perfectie wanneer dit hun aard ten goede komt, staan open voor een kritische noot en proberen vaak te duiden wat zich op dat moment bij die persoon voordoet dan wel voordeed. Maar geven tegelijkertijd ook de ander de ruimte om daar een eigen verhaal, een eigen invulling aan te gaan geven. Waardoor recht niet altijd recht is en krom kan blijven bestaan.

Voor een moment, voor later of voor dat moment wanneer de beweging is vastgelegd. Ook ik maak gebruik van mijn vrije interpretatie, voor de gelegenheid van die gelegenheid gebruik heb weten te maken en wat beelden van gisteren naar voren te gaan brengen. Ik blijf die man met dat simpele toestel, maak averecht wat recht is en probeer de grillige lijnen van het kromme vast te leggen. Slaag daar absoluut niet in, weet wel dat ik daar een groot genoegen aan beleef. En wanneer een onbekende ander blij wordt van een beeld dat ik ooit heb vastgelegd met dat toestel, ik gelukkig ook nog een foto tot mijn beschikking heb die ik weg mag gaan geven, is het overeenkomstig met het gebeuren van gisteren: mensen blij te kunnen maken, te laten verbazen omtrent datgene wat hun nu ten dienst wordt gesteld: foto’s in de rol van enkele ‘split second’…

Maar wat nog belangrijker is: Bas Loosekoot is bezig met een crowdfunding om zijn toekomstig boek ‘Out of Place’ te gaan lanceren. Een aanrader, wanneer je kennis neemt van zijn website, de beelden die hij heeft weten te ‘schieten’ en reeds geschoten heeft…