Bloemenpracht.

Niet direct wat je op een pont verwacht: een bloemenpracht. Bloemenkinderen uit een vervlogen tijdperk. Een tijdperk dat zich kenmerkte door een bepaalde mate van overzichtelijkheid, de bomen nog tot in de hemel aan het groeien waren, een tijdperk waarin bommen verbannen werden, het Koningshuis nog een zeker aanzien genoot, en kabinetten ook toen al pretendeerden het beste voor de bevolking voor ogen te hebben. Ook een tijdperk waarin de oliecrisis achter de rug was, waarin de Minister van Buitenlandse zaken Luns in zijn eerste grijs (een Gala kostuum met steek) zijn opwachting maakte tijdens Prinsjesdag en de bevolking een verantwoording kreeg voorgehouden omtrent de gelden die de Staat der Nederlanden van zijn burgers als belasting zou gaan opleggen. Waarbij herdenkingen een gevoel van gezamenlijkheid teweeg brachten, en waarbij de eerbied voor grijze haren vanzelfsprekend was. Ouders en grootouders nog een zeker aanzien genoten, waarbij scheidingen zich wel voordeden maar daar met een zekere schaamte over werd gesproken, voor zover het roddelcircuit zich daar niet eerder meester van had gemaakt. Waarbij partnerruil zich in kroegen voordeed onder de noemer sleutelclub en de liefde in het algemeen en de gevolgen daarvan in het bijzonder voor een vloed aan zeer gewenste kinderen zich opmaakten om op hun manier de wereld verder te gaan verbeteren. Maar nu kleur ik het wel heel erg rijk, zeker in een vergelijk met het grijs/wit/zwarte beeld van de jaren vijftig en zestig. LSD deed zijn entree, wiet, wiet, wiet werd een meezinger, en dat zij van Weed hield, het kon allemaal naar voren komen en bezongen worden. Het Eurovisiesongfestival kende nog een beperkt aantal deelnemers, ABBA stond reeds in hoog gelaarsde schoenen, plateauzolen zorgeden voor centimeters hoogte en make-up voor mannen maakte furore. Tatouages waren aan een enkeling voor behouden, kralen en kettingen, veren en uitzinnige kleding standaard en pukkels uit het leger waren de dragers van de schoolboeken. Coffeeshops bevonden zich in de buurt van een Middelbare School en het steeds uitdijende inkomen van de ouders zorgde ervoor dat ook het zakgeld toenam. En roken”! Niemand die om de oren werd gesmeten of voor ogen had dat dit de gezondheid wel eens ernstig zou kunnen schaden. Drank” Ook dat was geen probleem en wanneer het uit de hand liep, kwam er een overheidscampagne waarin werd gesteld dat drank meer kapot maakte dan je lief is. Eenieder had in zijn portemonnee wel een pakje Durex, maar met de blanke sabel het gevecht aangaan zorgde ervoor dat naar Engeland werd uitgeweken om voor de twaalf weken verstreken waren een abortus te doen plaatsvinden. Geenszins een verwarrende tijd, in die zin dat de Grote Stad veel eerder met al deze geneugten werd opgescheept, dan dat een gemiddeld provinciestadje dit aan den lijve ondervond. Bedacht ik mij terwijl ik een tweetal foto’s op die pont in Amsterdam nam. En met in mijn achterhoofd dat lied van Drs. P….