Bolhoed en…

Ik refereer constant aan zaken die mijn verstand verre te boven gaan. Ben me bewust van een mate van eenvoud, maar permitteer me ook geregeld om afstand te nemen van wat als een doorsnee idee opgang doet. En waar ik het absurde niet altijd van inzie, maar waardoor ik wel weer ‘getriggerd’ wordt om daar ‘iets’ van te vinden. Of dit nu werken zijn van Pauline dan wel de schilderijen die Rene Magritte heeft nagelaten, er zijn altijd wel weer momenten die mij op een idee brengen en waar ik dan weer woorden aan vuil wens te maken. Met geen andere bedoeling dan op mijn manier met een dwaalspoor aan de haal te gaan, dan wel als een dwaallicht in het donker mijn opwachting te gaan maken. Ik bedoel maar, ook mij is niets menselijks mij vreemd.

Wanneer ik dan op mijn manier met dit toetsenbord ( klavier mag ook) aan het stoeien raak, geen idee heb op welke manier dit bericht zal gaan eindigen en ik van een aantal beelden gebruik maak om mijn kronkels nog enigszins te kunnen verantwoorden, zijn het hoofdzakelijk vraagtekens die dit verhaal proberen te illustreren. Van uitroeptekens heb ik immers geen kaas gegeten en waar een mening opgeld doet, houd ik me in de regel afzijdig. Daardoor krijg een bericht als dit wat onbestendigs en zie ik mij bijna genoodzaakt om een verantwoording af te gaan leggen. Maar afleggen laat ik in de regel aan een uitvaartbegeleider over…
Een dood ding dat tot leven kan worden gewekt, wanneer je daar maar voldoende aandacht aan schenkt. Maar ook dat is niet aan mij, en wanneer deze Magritte op een zeker moment tot de ontdekking komt dat regendruppels zich verhouden tot poppetjes met een bolhoed, dat Grimbergen niet alleen een speciaal biertje is en dat een appel en een ei zich bij voorbaat lenen om iets te kunnen ruilen, kopen is nu eenmaal een ander ding, dan is het hooguit mijn gemoedstoestand die ervoor zorgt dat ook deze dag van gisteren vandaag weer tevoorschijn wordt getoverd.

Want ook vooruitwerken is mij niet onbekend en waar vandaag een gisteren is geweest simpelweg een verklaring voorde geest van morgen. En met die geest blijf ik constant aan het sparren, niet bij gebrek aan beter maar meer om aan te geven wat een anders zijn ertoe kan doen.

Maar zoveel anders dan dat ik gisteren was en morgen zal zijn, ook dat blijft discutabel!