Complot in theorie en de praktijk!

Driekwart van de aanwezigen zijn fervente aardappeleters, de overigen zijn geneigd om de avonturen van de kok op de voet te gaan volgen. Want naast het Hollandse stamppot gebeuren het fenomeen dat de boer niet vreet wat hij niet kent, de aardappeleters van van Gogh nog steeds miljoenen waard zijn en Bartje het verdomd om voor ‘bruune bonen te bidden, is niet alleen zijn nasi, maar ook zijn Chili, laat staan zijn Italiaanse pasta zeer de moeite waard. En waar ik het waag om voor een tweede portie in de rij te gaan staan, word ik scherp in de gaten gehouden door een tweetal dames dat het constante overzicht bewaard en mij verbieden om voor die tweede portie te gaan.

Ik uiteindelijk met mijn nog lege bord afdruip en niet veel meer kan doen dan… buiten de waard te rekenen. Dat wil zeggen dat een drietal dames van mijn escapades getuige is geweest en een van die drie het voor elkaar krijgt om zowaar een schoon bord van nog wat meer pasta te laten voorzien. Het heeft veel weg van een complot, waarbij de theorie het moet afleggen voor de praktijk, wanneer ik mij gulzig buig over het bord dat mij ten deel valt. Ook leeg!

En wanneer ik dit resultaat aan de betrokken dames laat zien en stel dat het mogelijk wel teveel had kunnen zijn, reageert een van die dames met de opmerking dat: ‘wanneer ik dit niet had opgegeten, zij dit persoonlijk door mijn strot had geduwd…!’