DAT GEEFT te denken!

‘IK HEB ME DAT ACHTERAF VERKEERD HERINNERD!” Hoe vaak zullen deze woorden in de toekomst in de rechtszaal klinken?! Iedere mogelijke verdachte kan zich schuilen achter deze woorden en dit glashard blijven beweren, simpelweg door te stellen dat het onwaar is wat ik zei, maar ik spreek hier wel de waarheid. En het niet kunnen herinneren is een kreet die ook geregeld opgeld zal gaan doen. Noch actief, noch concreet, noch uit het feit dat een Torentje in Den Haag kan gaan wedijveren met een toren in Pisa. Over de schreef dan wel dat het een scheve toren is geweest en dat de scheve schaats van Wopke daarbij in het niet valt. En wanneer er iets te verhaspelen valt, van stoethaspelen kan immers geen sprake zijn, zal ook zijn eigen geloofwaardigheid geen enkel geweld worden aangedaan. Want door te stellen dat het onwaar was wat hij zei, spreekt hij nu wel de waarheid.

Het heeft veel weg van een vos die niet schroomt om voor zijn eigen parochie te blijven preken, te strijden tegen vermeend recht wat onrecht blijkt te zijn en ervoor zorgt dat zijn pak van kleerscheuren wordt gevrijwaard. En wanneer hij zich in de Kamer in allerlei bochten weet te wringen om recht te praten wat krom is en gebukt gaat onder de retorische gaven van zijn geest door te stellen dat hij ‘iets verkeerds heb gezegd, maar de intentie was niet om daar iets verkeerds te zeggen’, dan komt zijn terloopse smeekbede net zo onwaarschijnlijk over als de eerder genoemde waarheid. ‘Ik hoop dat wij een land hebben waarin wij nog fouten mogen maken…’ Gelijk ook hij de helpende hand bood toen de Koning naar een ander land reisde, terwijl de bevolking niet in de gelegenheid was om ook naar elders te kunnen gaan vliegen… of door gewoon anders te doen dan dat er beloftes naar voren komen: beloftes waar hij geen schuld aan heeft! Gladder dan een aal in een emmer snot, waar geen mondkapje aan te pas hoeft te komen!

Of, om het nog wat specifieker te maken: wat te denken van een kwispedoor, waar iedereen zijn rochels in uit kan gaan kwatten?!