de B van Bijzonder.

Jimmy Hendrix schreef daar een nummer over: Manic Depression. In Nederland werd er bij mensen die manisch depressief zijn de diagnose Bipolaire stoornis op geplakt. En de DSM 5 ging daar uitgebreid op in. Hoge golven en diepe dalen wisselden elkaar af en ergens in de jaren zeventig mocht ik een dame ontmoeten in Santpoort die geregeld in de isoleer werd verpleegd.

Hoewel van verplegen was in die tijd weinig sprake. Opgesloten in een kale cel, alwaar zij gillend van het lachen en in ontroostbare huilbuien verzeild was geraakt. En als de medicijnen op een gegeven moment aansloegen, was zij in staat om enige tijd op de afdeling te verblijven, alvorens zij weer in de isoleer belandde.

Psychiatrische mensen hadden het in die tijd bepaald niet makkelijk. En wij verpleegden haar op een afdeling alleen voor dames bestemd. Maar voor die tijd waren we in Santpoort wel wat vooruitstrvend; Te weten dat de uniformen uitgingen, was het op die afdeling nog steeds gewoon om in uniform de mensen tegemoet te treden.

Amstelland als jongeren afdeling, en wat meer afdelingen volgden in een wat traag tempo. Wij, het verplegend personeel, moesten ook gaan omschakelen en het duurde een tijd voordat ook het bezoek aan die nieuwe situatie gewend raakte. Het onderscheid tussen hulpvrager en hulpverlener was voor hen niet zo duidelijk.

‘Is daar iemand’, stelt Mischa Hamel in een boekwerk dat hem aan het schrijven bracht. Componist, dichter, vader, echtgenoot en altijd aan het werk en neemt in zijn laatste werk zijn lezers mee de waanzin in. ‘Kunst is niet de werkelijkheid. Het is een manier om die te begrijpen en zo mooi mogelijk vorm te gaan geven.’

Ik nodig je vandaag uit om juist die vorm van kunst tot je te nemen. Want dat de abnormale mens er alles aan doet om zo normaal mogelijk door het leven te gaan, dat maakt juist die mens zo Bijzonder.

Juist met een hoofdletter B, Bijzonder dus.