de BEZOEKING.
GEWELDIG. Maar wat een BEZOEKING, wanneer HET VOLK volk weet te amuseren. Hoewel La Traviata zich niet direct leent om allerlei opera’s aan elkaar te gaan voegen. Dat betekent dat niet alleen inventiviteit maar ook creativiteit het nodige van de schrijver van het stuk vraagt, maar ook nog eens een verhelderende geest. Hoewel verhelderend in dit verhaal doet denken aan wegen die door nog geen mens bewandeld zijn. Een soort van Brainwashing avant la garde, waarbij de letters er enigszins toe doen. Of, vanuit een ander perspectief, er geen moer toe doen.
Op zich geen enkel probleem, ware het niet dat Wigbolt en dochters er alles aan gelegen is om de rollen die zij vertolken de glans van HET VOLK van een gouden randje weten te voorzien. Een afscheid dat zich kenmerkt door gezang, door ongekende kwaliteiten die na zo’n 46 jaar tot bloei zijn gekomen en waarbij de camelia’s het einde introduceren. Kennen slechts een bloei van 24 uur waarbij het verwelkingsproces alle ruimte wordt toegediend. Waar geen arts van een voltooid leven aan te pas hoeft te komen en waarbij de tering welig bloeit. De actualiteit in het geheel wordt betrokken en zichtbaar is waar eenieder in dit stuk voor staat.
Grensoverschrijdend aan de ene kant, ingetogen aan de andere zijde en de dimensionale kwaliteiten driedimensionaal tot leven komen. Een simpel decor, met een overdaad aan maskers, waarbij Violetta haar genegenheid aangeeft, de baron er alles aan gelegen is om zijn potentie naar voren te brengen en het klapstuk dat door maskers naar voren wordt gebracht, de schim van schijn tot leven wekt. Een vleugje van dit, een toefje van dat en waar de slagroom uit een spuitbus zou worden verwacht, blijkt dat Korsakov ook nog een rol in het geheel is toebedeeld. Wankel op de benen, hoesten in de ellenboog en een overtuigend gerochel van Wigbolt, laat niet alleen de angst voor TBC naar voren komen, maar kent ook nog eens de geneugten van een moeder die zich zorgen maakt omtrent haar zoon, maar ook nog eens de verstilde liefde die zij al jaren koestert voor de man van haar dromen naar voren komt.
En dan te bedenken dat dit stuk al twee jaar door omstandigheden niet tot uitvoering heeft geleid, dat het ere is wie ere toekomt maar dat dit gezelschap in de wetenschap dat juist door dit stuk de gelederen zullen uitdunnen, dat wil zeggen dat Bert en Wigbolt zich gaan beperken in hun toneeluitvoeringen en niet meer landelijk zullen gaan optreden, er alle hoop is dat het genetisch materiaal dat Wigbolt zijn dochters heeft doen toekomen, er alle hoop is dat ook dit VOLK een vervolg krijgt.
Chapeau dus en toi, toi, toi!
P.S. En dat een dame mij verzocht om niet meer te fotograferen door de woorden ‘wilt u daarmee stoppen’, ach dat zijn peanuts!
Laatste 15 Reacties