kanarie PIETJE

De een struikelt over een grasspriet, gaat languit op zijn muil, terwijl een ander constant met zijn hakken over de sloot weet te laveren. De een speelt voor Quibus, terwijl een ander met een kubus speelt. De een vult alle hokjes rood, terwijl een ander geen idee heeft om wat dan ook te vullen. En waar vraag is naar een vakkenvuller, staat een ander met zijn handen in het haar te kroezen. Kroeshaar is dit keer niet opmerkelijk waar lang haar in het verleden ervoor zorgde dat er geenszins sprake was van enige kortzichtigheid.

Nu weet ik wel dat deze woorden als een tang op een varken slaan, een vlag die wappert op een modderschuit en waar voorheen de tonnenman het genoegen had om met een kar de ‘Boldoot’ geheten excrementen van anderen op te halen, de beer niet alleen zelfstandig zich kon verplaatsen maar diezelfde beer ervoor zorgde dat groenten gestaag gedijden, was het afvalputje nog steeds niet geheel en al bij anderen bekend. En waar iemand zich kan verschuilen achter het feit dat ook Alzheimer light zich vroegtijdig voor kan doen, zijn het woorden uit het recente verleden die weer opgeld doen. ‘Die sms’jes? Daar heeft mijn oude Nokia geen herinneringen aan…!’ om maar eens een (on)voorbeeldig staatsman naar voren te brengen dan wel te citeren.
Waardoor ook dit bericht de neiging vertoont om een eigen leven te gaan leiden. Sjacheren en sjoemelen, de wanklank van ons huidig overheidsstelsel, de arrogantie van de macht. Stuitend, schandalig en ook de ingediende motie van wantrouwen weet hij te doorstaan. Werken in de geest van de wet en voor een verwijzing naar die wetstekst, ook dat blijft met duister omringd.

Ik kan het de man niet kwalijk nemen, duid dit ternauwernood euvel en sta niet versteld van het feit dat hij, glad als een aal in een emmer snot, zich verongelijkt gedraagt. Ook hij zal zich geregeld als een kat in het nauw gaan voelen maar gaat ervan uit dat diezelfde kat over meerdere levens kan beschikken. En waar in het verleden kanariepietjes in het duister te vinden waren, ook die pietjes hebben gelijk Zwarte Piet het loodje gelegd.

Waardoor dit verhaal wederom de nodige wenkbrauwen op zal gaan krikken en neem mij niet kwalijk, ook dit betoog heeft iets weg van de hakken die dit keer naar beneden zakken, opdat het water zich buigt over mijn enkels en er geen polsstok aan te pas hoeft te komen om de overkant te halen…

En waarom bananen blauw zijn? Die vraag dien je aan Kees te stellen!