De gait verzelen…

De gelegenheid schept de kans en dat heeft niets met de dief te maken. Maar wanneer die gelegenheid zich vanuit een voortgedreven rolstoel, waarbij de kracht niet direct aan mijn handen gekoppeld is en Ria er geen moeite mee heeft om mij voort te duwen, mijn goede been troost zoekt op de steun van mijn linkerbeen, een geit niet veel meer weet te doen dan vanuit een hoogte op mij neer te kijken, komt niet direct mijn verleden tot leven, maar weet ik wel dat wij als familie het genoegen mochten hebben om met Pa en Ma op de zaterdag geiten te gaan merken, Pa in een stofjas, een dokterstas met spullen meenemend en Paiper die zich boog over het te merken oor van die gait. Het waren dan ook liefhebbers die er een genoegen aan beleefden om juist voor dit soort dieren zorg te gaan dragen. maar ook Paiper werd weleens door een verontruste hobbyboer gebeld met een melding omtrent een ‘wilde bok’ die er niet voor schroomde om menig gait drachtig te gaan maken.

Kwam naar bovendrijven bij ons eerste rondje rond de kerk. En waar we van de gelegenheid gebruik maakten om de nieuwbouw en oud bouw op een beeld vast te leggen, waar ik met name aandacht vraag voor de foto waarbij de zonwering de plek aangeeft waar ik momenteel huis. En waar een niet zichtbare boom vanuit mijn raam van buitenaf zichtbaar wordt. Inside looking out, en het feit dat ik me dien over te geven aan de tijd die ik hier in overvloed tot mijn beschikking heb, wederom een P(ay)D(ay) achter de rug heb (voor de intimi een combinatie van P(oepen) en D(ouchen) schroom ook ik niet om mijn dagen van een zodanige inhoud te voorzien, dat een ander kan gaan twijfelen aan mijn huidige geestelijke vermogens.

Aanpassen is een, afleiding een ander en het feit dat ik ruimschoots in mijn basale behoeften kan voorzien, zorgt ervoor dat Maslow en zijn behoeftencategorie als een jojo heen en weer bewegen. Neen, geen keurslijf, geen dwangjak noch een spanlaken ligt mij nu te wachten maar wanneer ik stel dat ik van binnen nog wel eens een traantje wegpink, ’tsinietaars’ maar ben ik onderweg naar de derde week na de tweede ingreep.