De lamp brandt!

Gelukkig zit niemand op een bericht van mijn kant te wachten. Wanneer ik mij echter aan wederom een bericht waag, heeft het nog steeds veel weg van een vorm van bezigheidstherapie. Op zich niets mis mee, ware het niet dat ik over het algemeen weinig spectaculairs te melden heb. Hooguit dat het CDA wat een verzoek aan zijn leden doet om straks een leider in de verkiezingsstrijd te werpen van de nodige vraagtekens weet te voorzien, dat de bedoelingen op de lagere termijn veelal aan inflatie onderhevig zijn, en dat gedane beloftes over het algemeen alras uit het beeld zijn verdwenen laat staan dat ze op termijn uiteindelijk toch niet haalbaar bleken te zijn, waardoor het landschap verbleekt en de kleur aan het verdwijnen is. En wanneer het aan de boeren ligt: zij laten er geen gras over groeien maar blijven de aarde bewerken opdat wij daar op termijn de vruchten van kunnen blijven plukken.

En wanneer de overheid in al haar wijsheid besluiten neemt die over het geheel tegen de haren instrijken, zijn het de kappers die de gelegenheid krijgen om de beroemde vetkuif uit het verleden weer van Brylcreem te voorzien. Want ook dit merk heeft alle opeenvolgende golven in haar stylen weten te overleven…


Zo simpel als ooit die vetkuif op een Kreidler de straten onveilig heeft gemaakt, zo worden de huidige fietspaden niet alleen door zondagwielrenners door ouderen ingehaald, maar zijn het vooral die E-bikes die het geheel zo onveilig maken. IK HAAT FIETSEN! Laat dat even gezegd zijn. Neen, ik ben niet die eenzame fietser met mijn gebogen rug tegen de wind in fietsend, laat staan die wandelaar die er niet tegenop ziet om iedere dag een rondje van 15 kilometer achter zich te laten, waarbij de schoenzolen verslijten en de schoenlapper uiteindelijk het geheel weer gaat verzolen. Dan wel dat die wandelaar besluit om zich wederom een paar wandelschoen aan te laten passen. Ook daar pas ik voor en wanneer ik indachtig mijn vader het gaspedaal weet te vinden, zal ik niet nalaten om ook op mijn manier een bijdrage te gaan leveren aan het minder prettig maken van het milieu. Ook in die kosten draag ik immers bij.

De groene stroom zie ik met zienderogen veranderen, wanneer energie uit het buitenland door middel van kernen alsnog de lamp laat branden!