de MENSheid

Gek eigenlijk, dat 1 een individu in staat is om hele volksstammen achter zich te scharen. Niet alleen een kwestie van een bezielende overtuiging te hebben, maar ook nog eens in staat om met behulp van media het nieuws zodanig te bewerken, dat het gemene volk dit wel als waarheid tot zich dient te nemen. Altijd triviaal wat anderen daar dan weer van kunnen denken, tussen denken en doen ligt nu eenmaal een bijkans niet te overbruggen ruimte, maar hieruit blijkt wederom zonneklaar dat de mens er geen moeite mee heeft om bedrogen te worden, ogenschijnlijk in het schijn des aanziens.

Want om aanzien schijnt het te draaien in de brute pogingen van geweld om een volk op de knieen te krijgen, waarbij de voeten baden in het bloed en de feitelijke ramp niet valt te overzien. Want het zijn juist die mensen die van huis en haard verdreven, maar moeten afwachten wanneer het sein wordt gegeven om ongestraft weer naar huis en haard (voor zover die niet met de grond gelijk gemaakt is) terug te kunnen keren. Een land in chaos aantreffend en waar voorheen staat kon worden gemaakt op de straat en het plein dat men van voorheen kende, daar geen steen meer op de andere te vinden valt.

Bruut geweld een nieuwe standaard schijnt te zijn en waar een mensenleven er eigenlijk niet toe doet, een of meer, honderden dan wel duizenden het blijven dan simpelweg cijfers en wie ooit de persoon in kwestie is geweest, ook die verdwijnen mogelijk nog wel voorzien van een naam ergens in een graf, voor zover er niet gesproken wordt over massagraven. Oorlog en vrede, menig Russisch schrijver heeft zich aan dit gegeven gewaagd en het is de vraag of de mensheid daar ooit iets van heeft geleerd.

Neen, het is geen geschiedenis die zich herhaalt, het is de mensheid die steeds maar weer in diezelfde kuil trapt.