de staat van het Schip der Staat!

‘Een jongen doet het met bokkensprongen, waar een meid standvastig haar toekomst voorbereid’, zei een appel tegen een banaan terwijl een sappige peer aan een tak stilzwijgend toekeek. Niet zo lang geleden was er een bericht omtrent een Patattenmonachie versus een Bananenrepubliek en het heeft er veel van dat dat bericht klokkenluiders heeft wakker geschud. In die zin dat Sigrid ervoor gezorgd heeft dat een partijgenoot Voorzitter van de Tweede kamer is geworden, dat Mark nog steeds zijn wonden aan het likken is en dat van het steekspel dat onderling geregeld werd, de uitkomst nog lang niet zeker is. Zeker niet nu een Minister van Staat de gelegenheid krijgt om eerst de kleinere partijen de kans te geven om hun idee naar voren te brengen en wanneer sprake is van ‘macht en tegenmacht’ de gevoelens daaromtrent hevig in beroering zullen zijn.

Waar ooit ene Corry zong over de ‘gevoelens van het volk’ en dit vergezeld liet gaan van een vlaggetje, een hoedje en een toeter kan het haast niet anders dan dat Wim Kan zich omdraait in zijn graf. Wat is er aan de hand in de Be- en Gesloten Vennootschap Nederland? Waar het werkelijk om draait, de macht en het aanzien daar omheen wordt gedraaid als die bekende drol in de pispot en waar ogenschijnlijk het roer ten aanzien van de toekomst zal worden verlegd, is het momenteel nog steeds dezelfde koers die wordt vastgehouden, geen hoge zee te hoog en geen golfslag die zich ziedend op de containers richt. Hooguit een enkele tank met aceton die het dek verlaat en in alle luchtigheid de vluchtigheid van dat bestaan aan de van veel CO2 voorziene luchtlaag wat meer laat afhangen. Maar ook van afhangen kan geen sprake zijn zolang het lot van die eerder genoemde B. en G. V. in handen is van Hugo. Als een marionet hangt hij nog steeds aan de touwtjes die ene M. nog steeds bedient.

Gelijk een poppentheater blijven alle theaters op een enkel ‘fieldlab’ dicht van veldonderzoek kan voorlopig geen plantaardige kaas worden bereid en de zuivelindustrie hoeft voorlopig niet veel meer te doen dan de rode cijfertjes in zwart weg te werken.
En de boer? Hij vermindert zijn veestapel en zal de dag met een lach tegemoet treden wanneer hij met een paard voor de ploeg weer verder ploegt op het land van zijn voorouders, een kleine hectare en de keuterboer weer zijn warmte vindt in de plaggenhut die hem door de overheid ter beschikking is gesteld, doordat van voorgenomen nieuwbouw op het platteland geen sprake kan zijn.
Daar steekt de hand van de Provincie een stokje voor en om dat stokje te krijgen, dient die boer op zijn eigen houtje te gaan bijten.

Maar… met in mijn achterhoofd te weten dat op de tiende van de maand de Staatsloterij weer een beperkt aantal anderen gelukkig zal maken, je minimaal 18 moet zijn om te kunnen spelen, drank te kunnen kopen en nog wat meer van die festiviteiten (bijvoorbeeld dat je dan voor de wet volwassen bent), is het straks aan de dames om het mes te zetten in de koers dat het Schip der Staat momenteel vaart.

Waardoor die eerste zin volledig tot haar recht kan gaan komen!