De vaart erin…

Houd niet alleen de vaart erin, maar ook de moed! WAT WIL JE WANNEER OOK VANDAAG GEWIJD IS AAN EEN MUSEUMBEZOEK”! En dan te bedenken dat het voorjaar terrassen vol gebruikers kent, dat de Vlamingen in Bergen zijn neergestreken, dat de depressie in een landschap van de hand van Awoiska van der Molen onder de noemer TEMPUS de lichte zaal naar haar hand van werken heeft gezet, bergen, bossen en wateren in geabstraheerde weergaves zijn veranderd. Donkere barietafdrukken tonen mysterieuze contrasten tussen duisternis en licht. Bijzondere werken maar eerlijk gezegd: haar werken spreken mij niet direct aan. Terwijl een ander, Martin in dit geval, hier laaiend enthousiast over is. Een kwestie van smaak, een kwestie ook van het doorgronden van wat de kunstenaar met haar werk heeft bedoeld. Dus geef ik daar maar weer een ‘eigen draai’ aan, in de hoop dat ik daarmee voor mezelf toch enige genoegdoening ervaar. Zo zwart als ik het nu stel, zo zwart ie het niet bedoeld. Natuurlijk zou ik het geheel wat meer dienen te nuanceren, maar gezien het licht dat in deze kamer schijnt, de zon die blakend haar best doet om het zo aangenaam mogelijk te maken, ook die dient een kans te hebben om dat licht op dat werk te laten schijnen. Waardoor wit ook enen kans krijgt. Geen tegenstelling meer een aanvulling op dat wat niet verwacht in Kranenburgh vandaag werd geboden. Waar het niet geheel onverwacht was dat ik Alie en Martin daar trof. En waar hij mij wees op een ander werk van haar, hangend in een trapportaal. Zonder lijk dit keer. Zo eenvoudig kan een zondagmiddag zijn en over de moed erin houden… Morgen maar weer een ander deel van vandaag naar voren brengen. Voor vandaag is het weer genoeg geweest!