homo – ERECTUS – LUDENS – ECONOMICUS

Moeten (foto)beelden herkenbaar zijn…”! Verdomd goeie vraag, al stel ik hem zelf. Ja, zegt de een, neen zegt een ander en een derde onthoudt zich van een antwoord. Afhankelijk van wat de bedoeling is, nieuwsfoto’s bijvoorbeeld, dient duidelijkheid voorop te gaan staan. Een mens kijkt nu eenmaal eerder naar een beeld dan dat de tekst uitnodigt om te gaan lezen. Maar wanneer het kunst betreft of aan iets een zwier wordt gegeven die de kijker niet direct door heeft, wordt het verhaal totaal anders. Of wanneer iemand vanuit een bepaald gegeven een eigen draai, een eigen bewerking dan wel een eigen interpretatie tevoorschijn tovert. Waarbij de bezoeker op een andere manier van kijken naar de werkelijkheid wordt gezet, waarbij voor- dan wel afkeur een rol gaat spelen en waarbij de huidige mores ervoor zorgt dat er schokschouderend dan wel shockerend wordt gereageerd. Waarbij religie en andere geestelijke waardes met voeten worden getreden, waarbij heilige huisjes niet langer kunnen bestaan, respect er niet meer toe doet en de mensheid in zijn algemeen bij de neus genomen wordt. Althans, zo blik ik terug op de afgelopen week. Met de woensdag als voorlopig hoogtepunt. Waar het mij aan ontbreekt is dat ik geen flauw idee heb wat in de geest van de kunstenaar zich heeft voorgedaan. Was er sprake van een ingeving, hadden zijn zenuwen last van een ‘brainwave’, valt ergens een kortsluiting te ontdekken dan wel waren het de angstdromen die de persoon in kwestie heeft geprobeerd te vangen door zich in zijn werk te uiten”! Ooit las ik een boek ‘Donovan’s Brein’, een boek dat het lichaam van de getroffene dood liet gaan, maar waar een wetenschapper zich had ontfermd over de hersenen en deze op een bijzondere manier in leven wist te houden. En dat brein maakte zich meester van de hersenen van die onderzoeker, die zich regelmatig in situaties bevond waar hij geen weet van had. Op een moordenaarspad werd gestuurd, op plaatsen terecht kwam waar hij geen idee van had en op een bepaald moment tot de ontdekking kwam… Hij vernietigde zijn ‘schepping’ en werd ook verlost van het kwade dat in hem was gevaren. Angstdromen, wanen en hallucinaties zijn niet alleen voorbehouden aan hen die volgens DSM V kunnen worden gediagnosticeerd. Kunstenaars kunnen daar ook aan lijden, maar zijn blijkbaar in staat om daar hun eigen uitweg in te vinden. Het labyrint van de gedachten, het doolhof waar bijkans niet aan te ontkomen is, laat staan om ergens een uitweg te vinden, dat typeert naar mijn idee de kunstenaar die met deze elementen aan de loop gaat. En wie ben ik om daar op mijn manier ook nog eens een draai aan te gaan geven”!