te GEK!

Het kan altijd meer, immer beter, maar het zit mij wel ruig. Best desnoods. De overtreffende trap heeft meestal geen andere bedoeling dan de ander duidelijk maken wat deze mag verwachten. Een nog betere service, een nog klantvriendelijker ontvangst, een nog beter op de wensen van de klant (als veronderstelde koning) bejegening en ga zo maar even door. En toch heb ik te maken met een veranderende moraal. Is wat ooit vanzelfsprekend was, heden ten dage niet zo zeer meer van toepassing. Je doet wat door iets te laten, maar als je iets nalaat kan dit tot vervelende situaties leiden. Om over enige nalatenschap maar te zwijgen. Dan blijken veronderstelde goede verhoudingen opeens op scherp te staan, dan breekt in zekere zin de pleuris uit en heeft ook op voorhand vaccineren, geen schijn van kans. Of enige kans van slagen gehad. Wanneer de schone schijn dan ook nog eens een rol opeist, dansen de muizen wederom op tafel… Hoe ik hierop kom”! Eigenlijk door terug te blikken op afgelopen woensdag, toe Bruno en ik in een ‘rollercoaster avant la lettre’ belanden. We van de ene absurditeit naar een volgende gingen, van de ene verbazing met een opgetrokken wenkbrauw, tot een volgende confrontatie werden gedwongen. Waarbij absurditeit het hoofdthema van die dag bleek te zijn, en waarbij de vrije geest van hen die zich onder de noemer van kunstenaar kunnen scharen, de kunstenmakers die dit ook pretenderen in de schaduw hebben gezet. Dus vandaag maar eens geen onthutsende foto’s! Het kan immers ook TE GEK!