Kranenburgh, Charlotte Caspers, ladder

Podo-orthesioloog. Da’s iemand die verstand heeft van de voeten. En wanneer de persoon die wordt behandeld van een hoog kaliber is, dan helpt er geen lief moedertje meer aan om de man in kwestie op beide benen te laten staan. Diep door het stof ging hij, maar iets veranderen: ho maar. Iedereen gaat er immers dit jaar op vooruit, behalve misschien een klein percentage niet maar die kunnen zich de weelde van een vermogen waarschijnlijk wel permitteren. Die zitten niet te wachten op hun AOW en voor pensioen hebben zij in de regel al vroegtijdig zelf gezorgd. Da’s een voordeel wanneer je zo hoog op de ladder van het maatschappelijk zijn bent geklommen. Bonussen, een aparte pensioenregeling en nog wat van die verworvenheden die het leven zo aangenaam weten te maken. Hoog op de berg met uitzicht over het land van nooit, wat ooit het beloofde land is geweest. En van gekkigheid niet weten wat met al die poen te doen. Wederom een museum stichten, crowdfunden bij een volgende aankoop van een ets van Rembrandt, of simpelweg een gouden postzegel van de eerder genoemde heer voor 50,00 euro aanschaffen bij Post NL Collect club. Wel in een bescheiden doosje… Wil niet beweren dat ik de laatste dagen gegrepen ben door de kunst, maar het heeft er wel veel van. Blik daarom ook vandaag weer terug naar gisteren. Ben me zelfs te buiten gegaan aan het bestellen van de nodige canvaswerkjes bij mijn huisleverancier, in afwachting van het boek van Erwin Olaf (I am), maar heb tot op heden nog geen besteller aan de deur gehad. Heb nu eenmaal de onhebbelijkheid om boeken te willen hebben. Bezitten, opdat ik te allen tijde een blik kan werpen in dat boek. En dan nog het liefst voor een leuk prijsje, maar het kan niet iedere dag uitverkoop zijn. Bewaarderig. Ben ik ook. Kan maar moeilijk afstand doen van de spullen die ik in de loop der jaren verzameld heb. En zo heb ik nog wel wat meer makkes. Onbegrijpelijk voor de een, herkenbaar voor een ander. En dan de werken van vandaag: Charlotte Caspers artist in residence. In het oude Kranenburgh. Haar werk intrigeert, haar werk doet denken aan… Charlotte. Want het is eigen werk dat zij tentoonstelt. Met bladgoud, met gevonden twijgjes, met oudheden in een nieuw jasje en steeds maar weer op zoek naar de natuur. De dingen die zij treft en de werken die van haar hand afkomstig zijn. Te kust en te keur bij wijze van spreken. En wie zich aan haar werk wil laven… er is ook een ruimte waar je het nodige kunt nuttigen, de terrassen waren gisteren ruimschoots bezet en de goud gele rakkers… gingen erin als Gods woord in een ouderling!