Decorum ende het verlies.
“HET” zou zomaar kunnen! Dat ik mijn naam kwijt raak, dat ik van voren geen besef meer heb dat ik ook van achteren nog steeds leef. Gelijk die boerenknecht die gewend was alles wat van binnen uit naar buiten kwam de wijde wereld in te sturen. En beticht werd van een verregaande mate van decorumverlies, niet om de week zijn bed verschoonde dan wel gewend was om 1 keer in de week in een teil zichzelf te wassen. Dan het liefst op zaterdag, zoals hij vanuit zijn ouderlijk huis gewend was en al zijn oudere broertjes en zusjes voor moest laten gaan.Neen, zijn lakens waren niet wit doordat hij naliet om een zakje blauw aan het kookwater toe te voegen, zijn kleren maakten een grauwe indruk en over het geheel genomen had hij weinig moeite met het wassen van zichzelf met groene zeep en van een deodorant dan wel een ‘luchie’ was hij verregaand wars van. Het zat hem, om maar even in een simpele omschrijving weer te geven, wel gescheten.
Vanwaar dit bericht? Ach, ik heb op dit moment niet veel meer te doen dan me voor te bereiden op de maaltijd die vandaag in het ‘restaurant’ genoten gaat worden. Nu dien je je daar niet zo’n overdadige voorstelling van te maken gezien het feit dat juist dit huis ietwat gedateerd is. Dat neemt niet weg dat de verpakking niet altijd overeenkomt met de inhoud die geboden wordt. Aanpassen aan de veranderde situatie vergt vermogens die doen denken aan hoe een kameleon zich aanpast aan de omgeving. En daardoor opgaat in het geheel.
Nee, ik ben geen kameleon, verschiet mogelijk van kleur en dank Rob voor de prikkel die hij mij heeft doen toekomen. Een, zoals hij zelf stelt, ‘goedkoop kaartje’. Maar dat ik heel blij wordt van deze druk heeft alles te maken met de afbeelding: zou bijna vergeten dat mijn achternaam dit keer voor zichzelf spreekt.
Gelijk Magritte stelde dat ‘ceci n’est pas une pipe’ Of, papa fume une pipe, et mama fume papa… Of is een pipe mannelijk?!
Laatste 15 Reacties