DOEK!

Een daggie overslaan?! GEEN DENKEN AAN! Lezen blijft natuurlijk Feijn, is in de regel Feijn maar sinds vandaag was lezen Feijn. De tent gaat dicht, het afscheid werd omlijst met muziek, de drank was voorhanden en Michael had niet veel meer te doen dan geschenken in ontvangst te nemen, Tineke die hem daarin steunde als toeverlaat, de hapjes van een eenvoudig karakter waren, de borrelnootjes idem, en het afscheid dat menigeen door een enkel woord gepaard liet gaan. Alhoewel dit natuurlijk in Nederlandse zin bepaald geen volzin is. Daar heb ik nu eenmaal niet het kaliber voor. Menigeen liet verstek gaan, menigeen die ooit het genoegen heeft gehad om op een bepaald moment in de publieke belangstelling te staan, het boek van de week en de baby van de maand dat geen vervolg meer kent en Michael die zich vooral gaat storten op de bijtjes. Ook pensioenisfeijn, volgens zijn zeggen, waardoor een nieuwe wereld zich aan hem gaat openbaren. De zwangerschapsboeken een andere bestemming zullen krijgen, er mogelijk sprake kan zijn van een opkoper of retour gaat naar CB. Ik bedoel maar!

De kermis die ervoor zorgt dat de stad wederom niet geheel en al toegankelijk is, de bussen een andere route gaan volgen, de markt verplaatst en het weer dat ervoor zorgt dat… de stranden overvol zijn, de dames enigszins bloot en de handel navenant dood. Om nog eens een wijs gezegde uit de kast te laten komen. Want ook zijn kasten zijn verdwenen, op een enkele kast na, te weten met het kopje Fotografie. Tafels die als zitplaats dienen, Fred die hem een afscheidswoord heeft gegeven en zijn bulderende lach die nog steeds niet is verdwenen. Adriaan die als willekeurige bezoekende ondernemer er toch weer in is geslaagd om mij een prent van wijlen Willem Hopman in de hand te drukken, tenen die een verkeerde kant op wijzen en die Adriaan van een gewisse dood heeft gered. Een unicum dat op termijn wordt voorzien van een lijstje…

lijnB. Ook daar heb ik vandaag mijn opwachting gemaakt, nadat ik al eerder in de Groote Kerk naar de World Press foto’s had gekeken. Een enkel beeld dat mij aansprak en voor de rest was het simpelweg wat dwalen, de terrassen vol en het goudgele bier dat zich manifesteerde. Zo eenvoudig kan een daggie zijn, vandaar het besluit om ook deze dag niet over te slaan!

En die ene vlaggeNstok?! Ook daar heb ik mij over ontfermd, waarbij Feijn… nou ja, genoeg gewauweld!

Doek!