Terugblik IV

EN TOT BESLUIT… natuurlijk zorgt een verblijf in Duitsland ervoor dat je andere zaken tot je neemt, dan je vooreerst had voorzien. Neem nu al die Zollverein, die stilgelegde monsters van weleer, de kompels die zijn verdwenen en de penningen die zij ooit in bewaring hebben gegeven om na afloop op een bepaalde plek terug te hangen. Nummers, namen die daarmee correspondeerden, de mijnlampen in gelid, de gemeenschappelijke waslokalen, de kleding die hoog aan het plafond was gehangen en het vuil en stof dat zich in hun huid had opgeslagen…

Maar dat komt niet overeen met de beelden die vandaag aan de lezer/kijker worden gepresenteerd. Tenslotte dien je het leven in het algemeen en mijn leven in het bijzonder niet even serieus te nemen. Laat dat duidelijk zijn. En waar de mogelijke kijker een verantwoord bericht had kunnen verwachten, ook daar geef ik vandaag geen gevolg aan. Stomweg wat beelden die nergens toe doen, die de kant aan de kant laat en de wal aan de overkant in het middelpunt stelt. Alsof dat een vanzelfsprekendheid is…

Doe er mee wat je niet laten kunt, laat het rustig over jouw kant gaan en probeer te genieten van het moment waarop jij je beweegt! Dat schijnt goed voor je gesteldheid te zijn. Carpe diem voor een dag die allang begonnen is!