DOODsaai!

Het verhaal van die kip zonder kop mag als bekend worden verondersteld. Anders wordt het wanneer een mens zijn kop verliest zonder dat daar een zwaard aan te pas komt, laat staan een guillotine. En wanneer op het scherp van de snede wordt gewedijverd, kan het zijn dat ook dit bericht de neiging vertoont kant noch wal te raken en zijn het veelal lichtmatrozen die het want inklimmen. Met andere woorden, wanneer de Kapitein dit zinkend schip verlaat, zal ik op zoek moeten gaan naar een andere etensgezel. Hetgeen dan weer een nieuwe poging veronderstelt om het gemis van een huis te compenseren zonder afbreuk te gaan doen aan de reden van mijn verblijf alhier.
Want ik ben te goed voor een separate kamer, maar wel weer goed genoeg om door de week het geluid van die bouwactiviteiten te doorstaan. En ook nog een ‘maat’ op de gedeelde kamer te hebben die lucht tekort komt, met extra voeding te maken heeft door middel van een sonde, met eten verleid wordt om zelf zijn mond te vullen en na nog wat van die dingen die naar mijn idee hem recht zouden doen geven op een aparte kamer. Waardoor de kans dat hij nog meer verpietert grotelijk aanwezig is.

Ik bedoel maar, geen idee wanneer deze tekst tevoorschijn komt, het feit dat er nog steeds sprake is van een onbeveiligde verbinding noopt mij om met grote (on)regelmatigheid gewag te maken van de dagelijkse dingen die vaak op een hand te tellen zijn te weten, slapen, onrustig in bed woelen, het ochtendritueel dat geregeld uit PeeDee bestaat, geholpen worden met aankleden, de gang naar het ontbijt, de gang weer terug naar boven, de van veel kabaal getuigende liften, de fysiotherapie, het verschonen van het bed, de lunch en tussendoor mogelijk bezoek, het verder doorstaan van de middag met mogelijk ander bezoek dan Ria, de avondmaaltijd die diverse variaties kent en dan de koffieronde en op tijd maar weer naar bed.

Ik kan me goed voorstellen dat mijn moeder in haar laatste dagen zowel dat bed de hemel in prees dan dat zij dat op een ander moment vervloekte. De haat/liefde verhouding die zij naar voren bracht aan het einde van haar dagen, en het moment waarop zij zich liet doden…
Want over het geheel genomen is het hier ‘doodsaai’, dien je er zelf iets van te maken, en wanneer je hier je verjaardag gaat vieren, kan ik niet ontdekken dat daar iets feestelijks aan is.
Maar ook dat zal wel weer een interpretatie mijnerzijds zijn…